Als ik dit schrijf is het vierendertig graden. Eigenlijk niks koud dus.
Strandweer. Misschien wel een hittegolf.
Voor een hittegolf moet het vijf aaneengesloten dagen 25 graden of meer zijn.
Drie dagen daarvan moet een tropische temperatuur van 30 graden of meer worden bereikt.
Het maakt mij eerlijk gezegd geen mallemoer uit of het een warmte- of hittegolf is. Voor mijn part vriest het morgen. Ik hou helemaal niet van die zon, althans niet met deze temperaturen.
Al heel wat jaren is mijn vaste werkplek in de kelder: lekker warm in de winter, heerlijk koel in de zomer. Voorzien van cv en ventilator voor noodgevallen. Ik voel mij meer dan bevoorrecht.
Ik denk aan al die mensen die met deze hitte “gewoon” hun werk (moeten) blijven doen. Bouwvakkers, stratenmakers, dakdekkers. Al die mensen die iedere dag weer bezig zijn met wegwerkzaamheden. Niet in hun blote bast maar verplicht met die oranje of gele pakken aan.
Zeker weten: als ik dat zou moeten doen ben ik binnen een dag dood.
Zieken, ouderen die dit soort temperaturen absoluut niet kunnen verdragen.
Ik mag hopen dat zij zichzelf kunnen helpen of de steun krijgen die ze vooral ook nu nodig hebben. Dat is echt een kwestie van levensbelang.
De wereld draait door.
Overvolle stranden. Mannen en vrouwen geven zich vrijwillig bloot aan die koperen ploert.
Regelmatig een waar genot om te zien maar ook hangtieten, wanstaltige bierbuiken en egotrippers die volstrekt misplaatst ongevraagd hun hele hebben en houwen etaleren. Zit niemand op te wachten. Voor hen vast een vage herinnering aan hoe het ooit eens was.
Of het nou fraai oogt of niet: vooral gewoon blijven doen. Laat iedereen doen waar hij of zij zich het lekkerst bij voelt. Kun je er niet tegen? Sluit je ogen of ga ergens anders heen.
Ik kom een enkele boerkini tegen. Even later een paar facekini’s. Zeker weten doe ik het natuurlijk niet maar ik denk dat daar vrouwen in wonen.
Prachtig om te zien hoe de omgeving reageert.
Hilarisch, verwonderde blikken vol ongeloof, misprijzend, afgrijzen. Anderen tonen begrip. Waarom zou een boerkini of facekini niet kunnen? Jawel, op onze Nederlandse stranden. Als westerlingen gaan wij toch ook in onze minimale swimsuit op vakantie naar landen waar onze vaak ongegeneerde uiterlijke presentatie niet altijd echt op prijs wordt gesteld. Buitenlanders accepteren Hollanders meestal zoals ze nu eenmaal zijn. Grote mond en eigenlijk maar al te vaak kleinzierig.
Ik heb geen thermometer nodig om te weten of het warm is.
Vanuit de koele schaduw steek ik voorzichtig één teen in de zon. Zoals mensen ook wel doen als ze even willen voelen of het water niet te koud is voordat ze erin duiken.
Het voelt best wel warm. Ik ga weer terug naar mijn hok.
Ik wil bijna zeggen: Dit is geen weer voor blanken maar ik hou me net op tijd in.
Dat zeg ik dus niet!
Trouwens. Op een strand ben ik al twintig jaar niet meer geweest dus dit hele verhaal is voor wat dat betreft klinkklare onzin.
Maakt niet uit: dit heet een column.
Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundel Vis op vrijdag!
[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
