Einde 1000 dagen geluksmomentjes

6 maart jongstleden was mijn laatste Happy Day moment. Dat was dan mijn 1000ste dag. 2 jaar, 7 maanden en nog wat dagen heb ik elke dag een foto gemaakt van wat voor mij een geluksmomentje was.

Een vriendin van mij was er mee begonnen. Net als ik kampte zij ook met depressies. Zij was met een 100 dagen uitdaging begonnen om zichzelf te herinneren dat er in elke dag wel een geluksmomentje zit. Ik dacht, mooi idee en dat het ook goed voor mij zal zijn.

Mijn eerste dag was meteen op een zaterdag in Utrecht, daar had ik afgesproken met een vriendin. Mooie start van zo’n uitdaging. Een aantal dagen later sprak ik met een goede vriend van mij en die daagde mij uit om er 1000 dagen van te maken. Hij zou ook meedoen, tsk… hij heeft het maar paar weekjes volgehouden. Ik vertelde die vriendin die er mee was begonnen dat ik 1000 dagen ga doen en ik vroeg aan haar, doe je mee? Gelukkig, zij ging ook voor 1000 dagen.

Ik moet eerlijk bekennen, ik had nooit gedacht dat ik het 1000 dagen zou volhouden! Misschien een jaartje of zo. Maar blijkbaar ben ik toch een volhouder en heb het einde gehaald. Er waren dagen dat ik dacht, tja wat is het onderwerp voor vandaag? Alweer een boek, alweer thee, alweer televisie, alweer natuur… Tja… Ik heb geen kinderen of een vriend, woon alleen dus kom ik regelmatig op de bovenstaande onderwerpen uit. Alleen hoe maak ik het elke keer weer toch een beetje anders?

Ik had een periode dat ik meer depressief was. In die periode kan ik over veel dingen negatief denken en voelen. Op dat soort momenten slaan bepaalde gedachtes toe, zoals: je bent eenzaam, alleen. Maar juist door de foto’s die ik heb gemaakt, besef ik dat ik niet alleen ben. Ik heb mijn ouders, mijn zus maar ook geweldige vrienden. Door die foto’s herinner ik mijzelf er aan dat ik een groepje mensen om mij heen heb waar ik even mee kan appen, waar ik even mijn ei kwijt kan, waar ik even steun kan vinden.
Daarnaast heb ik, door die foto’s te maken, ook geleerd dat geluk in kleine dingen zit. Ik geniet van lezen, tekenen, wandelen, bakkie thee, heerlijke televisie kijken, voorlezen aan oudere dame. Het zijn juist die kleine dingen waar het om gaat.

Van de eerste 100 dagen heb ik al een album gemaakt, nu nog de rest. Daar ga ik rustig mijn tijd voor nemen en dan heb ik die albums altijd bij de hand als ik weer in een negatieve spiraal kom. Mijzelf er aan herinneren dat ik niet alleen ben, dat ik veel leuke momentjes heb. Al moet ik eerlijk bekennen dat het niet altijd even goed werkt, het helpt wel het te relativeren.

Op mijn laatste dag heb ik bananen-chocolade cake gebakken. Ik wilde mijn laatste dag toch wel beetje vieren, want ik heb het 1000 dagen toch volgehouden! Ik moet wel zeggen dat ik even moest wennen aan de smaak maar ik vond het niet verkeerd en heb het gevierd met twee plakjes!

written by Paulien Vermaas