Ik ontvang om de zoveel maanden van UWV het blad ‘perspectief’. Ik lees dan altijd de columns van Vincent Bijlo. Ik vind het heerlijk hoe hij zijn handicap niet altijd serieus neemt. Ik denk dat dat ook de beste manier is. Zo hebben mijn ouders mijn zus en mij ook opgevoed.
Hij begon zijn column met ‘Weet je dat ik mezelf eigenlijk helemaal niet gehandicapt vind.’ Toen ik dat las, bedacht ik me dat het ook wel voor mij geldt. Want als ik het lijstje opnoem met wat aan me mankeert, vergeet ik of te melden dat ik slechthorend ben of benoem dat als laatste. Wel geef ik het aan als ik een overleg heb of dergelijke want dan is het wel belangrijk dat ze er rekening mee houden.
Hij schrijft over hoe de valide mensen, mensen met een handicap anders behandelen. En dat klopt! Ik had een vriendin die in de rolstoel zit en mensen spraken tegen mij over haar heen. Ik gaf nooit antwoord, want zij is niet achterlijk! Hetzelfde geldt als ik met mijn zus ergens ben, dan vinden sommige het gemakkelijker om tegen mij te praten dan tegen mijn zus, zij is namelijk doof. Ik laat het aan mijn zus over om te bepalen wanneer zij wel of geen hulp nodig heeft van mij. Zij is erg goed in liplezen. En soms behandelen ze mij anders als ik zeg dat ik slechthorend ben. Want je merkt het namelijk niet aan mij en mijn hoortoestellen vallen ook niet op.
Hij had het ook over de normen van valide mensen. Mensen met een handicap en/of chronische ziekte voldoen dan niet aan de normen van valide mensen. Maar wie heeft bepaald wat de normen zijn. Ieder van ons heeft een eigen talent binnen je kunnen en ieder van ons heeft het recht om regelmatig de grenzen te overschrijden om te kijken wat kan ik allemaal. Alleen moeten ze wel de kans krijgen.
Ik weet bijvoorbeeld dat het niet verstandig is wanneer ik bij een callcentrum moet gaan werken, het lijkt mij niet erg goed voor het bedrijf als ik 5 keer moet vragen, kunt u dat even herhalen? Was dat nou een p of een b of een v of een w? En ga zo maar door. Wel heb ik enigszins gepast werk nodig maar dat betekent niet dat ik niets kan! Ik kan nauwkeurig werken want juist dankzij mijn gehoorprobleem ben ik erg gefocust, ik weet dat ik meer leer van de praktijk dan van de theorie en daardoor snel dingen oppik, ik ben sociaal en heb altijd met mensen gewerkt. Want ook mijn vrijwilligerswerk bestaat uit mensen helpen om de juiste hulp te krijgen en weer verder kunnen ontwikkelen.
Ondanks het feit dat ik slecht hoor, kan ik wel namelijk heel goed luisteren. Er is namelijk wel een verschil tussen horen en luisteren, zoals Vincent Bijlo zegt over het verschil tussen zien en kijken.
Niemand is minder dan een ander ongeacht wat.
