Medische achtbaan

Ik meld mij voor de tweede chemokuur.
Zoals gebruikelijk eerst bloedprikken en gesprekje met een arts. Mijnheer Van Spanje, ik maak mij ernstig zorgen over uw nieren. Ik ga u hier houden en de nieuwe chemo gaat deze week niet door. In plaats van een uurtje later naar huis lig ik diezelfde dag in het ziekenhuis. Voor twee weken.

Uh? Nog nooit problemen gehad met mijn nieren. De arts geeft aan dat het een gevolg kan zijn van de eerste chemo. Misschien verkeerd, te zwaar of net zoals ik erop reageer. Kan ook acute nierinsufficiëntie zijn. Mogelijk zelfs levensbedreigend zo google ik later en snelle diagnostiek en actie vereist. Slik. Moet worden uitgezocht en opgelost voordat een volgende chemo aan de orde is. Logisch.
Hoe dan ook moet de water- en zouthuishouding van het lichaam weer in balans worden gebracht. De eerste dagen krijg ik iedere dag drie liter vocht per infuus om de nieren te ondersteunen. Daarna twee liter en dan niks meer. Ook nog wat bloed bijgezet en medicatie. Ik hou heel veel vocht vast; achter de longen, rond mijn hart en oedeem in de benen. Op woensdag mijn normale gewicht, twee dagen later zes kilo meer. Plaspillen willen de artsen zoveel mogelijk vermijden. Het waarom hoef ik niet te weten, daar zijn die artsen voor.

Op de derde dag staan er ineens een arts en wat verpleegkundigen rond mijn bed. Ik blijk om half vier ’s morgens een licht hartinfarct gehad te hebben; niks van gemerkt. Ik word overgeplaatst naar hartbewaking voor wat filmpjes en zo. Twee uur later ga ik met de ambulance naar de hartbewaking in een ander ziekenhuis in de regio en ook daar weer na een paar uur overgeplaatst. Ik volg het allemaal niet meer. Ik laat het gebeuren en ben gewoon hondsmoe.
Die nacht gaat het helemaal mis. Heftige pijnscheuten in de borst, misselijk, lijkbleek, flink kortademig. Ik ga hyperventileren en zweet me kapot. Ik kan mijn arm niet eens meer optillen. Ik voel me zo hulpeloos. Ik ga aan de zuurstof en via een infuus wat snelwerkende medicatie. Daarna wat dagen zo’n vernevelingsspuit voor wat extra zuurstof en medicatie. Zo kom ik als kankerpatiënt binnen en sta ik verder twee weken lang te boek als hartpatiënt.

Een paar dagen later na een hartfilmpje en zo hartkatheterisatie en meteen dotteren. Een stent plaatsen is niet aan de orde. Zo gepiept en terug naar de afdeling. Ik voel mij goed maar een paar uur later is het weer foute boel. Mijn kamergenoot ziet het meteen. Artsen erbij en nogmaals hartkatheterisatie. Blijkt er bloed gelekt te zijn in en rondom het hart. Gaan ze vanwege risico’s niet verwijderen. Het lichaam lost dat wel op, net zoals bij een bloeduitstorting elders in je lijf.
Een paar dagen later floept midden in de nacht het licht plotseling aan en staan er weer een arts en wat verpleegkundigen om mij heen. Signaal gekregen dat er sprake is van een acute hartstilstand. Mijn hart tikt vrolijk verder en even later hoor ik dat het een technische storing betrof. Ik waan mij die week regelmatig in een rollercoaster.

De artsen willen een MRI-scan van de hersenen. Als daar uitzaaiingen zitten ben ik nog niet echt jarig. Apparaat is stuk; gaat wel even duren. Een dag later blijkt het apparaat gerepareerd, afspraken zijn afgezegd en ik ben meteen aan de beurt. Ik ben er immers toch. Er wordt geen spoor gevonden van mogelijke uitzaaiingen van kanker. Jawel, dat lucht effe behoorlijk op.
De laatste dagen mag ik af en toe naar buiten met zo’n kastje om het hartritme te controleren. Even heerlijk frisse lucht. Nog altijd moe, zwak op de benen dus met rollator; heb ik hard nodig. Ik loop langs een bankje. Daar zit een man met een nogal gespierde rottweiler. Ik klik met de tong, de hond springt naar mij toe, sleurt de man van de bank en die ligt schaterlachend languit in het gras. Daar was ie niet op bedacht. Heerlijk om even te lachen, zeker in een ziekenhuis. Is hij met me eens.

Achteraf wordt mij pas duidelijk dat er een uitstekende samenwerking is geweest tussen oncologie en cardiologie, aangevuld met neurologie. Chapeau voor ziekenhuis Zuyderland, zeker ook voor het verplegend personeel. Iedere schakel sluit perfect aan. Zelf ben ik in de eerste week volstrekt het noorden kwijt. Besef van tijd is goeddeels weg.
Na twee weken ben ik weer thuis. Helemaal lek en blauw van infusen en bloedprikken. Regelmatig moeten ze twee-, driemaal prikken voordat ze in de ader zitten omdat ik roladeren heb. Met plezier laat ik ook een verpleegkundige in opleiding een paar keer proberen. Gaat het mis? Maakt mij niet uit. Iedereen is immers ooit zo begonnen.
Inmiddels ben ik ook mijn wilde haren kwijt. Helemaal kaal ben ik niet, alleen nog wollige stoppeltjes. Groeien wel weer bij en ach, tegen de blik in iemands ogen kan geen kapsel op.

Op de dag van ontslag voel ik mij tien jaar ouder maar medisch herboren als een jonge god. Bloeddruk onder controle, eetlust is er meestal wel, gewicht prima, medicatie aangepast. Wel attent op duizeligheden; heb ik veel last van. Voorlopig alles met rollator en vooral rustig aan. Mijnheer Van Spanje, realiseer u dat u van ver bent teruggekomen. Geleidelijk aan weer opbouwen dus maar dat komt goed. Ik heb geleerd om naar mijn lijf te luisteren. Geduld en tijd heb ik zat. Mijn APK heb ik voorlopig wel gehad. Zolang alles in mijn kop in orde blijft, hoor je mij niet klagen.
Nog één weekje aansterken en dan door met de volgende chemo. Met plezier.

Wat er ook gebeurt: dit gevecht ga ik winnen!

Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundels Vis op vrijdag en Ik hengel maar wat!

[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
[bol_product_links block_id=”bol_5a3418acac9a0_selected-products” products=”9200000086862039″ name=”Ik hengel maar wat rob” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

written by Rob van Spanje