Zo zit ik weer te staren naar het scherm en te bedenken, waar kan en wil ik weer over schrijven. Vele onderwerpen passeren in mijn hoofd en dan probeer ik het, maar bij enkele onderwerpen kom ik niet verder dan paar zinnetjes, bij andere onderwerpen weet ik niet hoe ik moet beginnen.
Dus ik begin maar ergens, denk ik.
Ik weet nu sinds afgelopen week waar ik eindelijk aan toe ben. Er was al vanaf november wat onduidelijkheid. Kreeg het Taalhuis extra geld om nog iemand aan te kunnen nemen? Want dan had ik daar dolgraag op willen solliciteren omdat ik het Taalhuis erg goed ken. Maar helaas niet. Toen kwam er een vacature bij de bibliotheek voor wat anders. Ik denk, ik ga het gewoon proberen maar helaas uit heel veel kandidaten ben ik 1 van de velen die het niet geworden is. In ieder geval weet ik dat het niet aan mijn brief of mij als persoon ligt, maar gewoon omdat ik niet helemaal in het profiel pas… ik heb geen HBO opleiding, helaas.
Dus voor september wil ik voor beide vakken examen gedaan hebben. Ik hoop in april klaar te zijn voor het eerste vak en dan het tweede vak in augustus zodat ik dat deel afgerond heb. En hopelijk krijg ik vrijstelling voor rekenen 3F want daar heb ik al een certificaat van.
Het geeft veel rust nu ik weet welke weg ik ga bewandelen en niet meer hoef te wachten of ik bij de bibliotheek kan werken. Natuurlijk blijf ik daar voor openstaan, want het voordeel is dat ze mij al kennen en mij laten weten als er wel een passend werk voor mij is. En ik daar graag zou willen werken. Maar nu het duidelijk is, voel ik niet meer een bepaalde belemmering als ik aan het leren was. Belemmering in de zin van, waar liggen mijn prioriteiten? Nu dat duidelijk is, wil ik elke dag wat studeren, de ene keer misschien maar een uur, een ander keer de hele ochtend (natuurlijk met pauzes ertussendoor).
Natuurlijk blijf ik zolang het haalbaar is mij inzetten voor het Taalhuis, alleen iets minder dagdelen. Want ik blijf het gewoon te leuk vinden om wat voor het Taalhuis te doen en dat ik daarmee anderen kan helpen, geeft mij een voldoening. Dat gevoel moet ik ook hebben naast mijn studie. Dat mijn leven niet alleen maar daar om draait, maar dat ik ook wat anders ernaast heb. Alleen mijn prioriteit is wat veranderd en dat is alleen maar goed.
Zo, toch eindelijk een onderwerp gevonden.
