In de vakantie heb ik tussen de studie door gekeken naar tv, wat films van Netflix. Daarnaast heb ik naar Poirot gekeken. Mijn ouders hebben namelijk de hele serie van Poirot, die door David Suchet wordt gespeeld. Voor mij is hij Poirot!
Ik was aan het kijken naar de aflevering ‘ABC-murder’. Het was een goede aflevering, ik vond het boek ook goed. Terwijl ik aan het kijken was, had ik opeens last van sentimentele gevoelens. Ik miste opeens de ouderwetste spoorboekje, je weet wel, die analoge versie.
Nu ik dit schrijf, kan ik plotseling het gevoel van vroeger terughalen. Het zoektocht door het spoorboekje. Ik moet daar naar toe en ik moet daar overstappen. Dus ik moet eerst naar die bladzijde en dan naar die, even op papier schrijven. Niets digitaal dat alles al voor je uitzoekt, alhoewel ik moet zeggen dat het wel heel gemakkelijk is.
Maar toch… elk jaar moest je weer een nieuwe spoorboekje halen. Even weer doorheen bladeren om te kijken of er veel veranderd was in de tijden. Soms was het wel lastig zoeken, al die kleine letters. Met je vinger over de bladzijde schuiven tot je bij de juiste plaats was en dan schuiven naar de juiste tijd. Goh… wat mis ik soms die goede ouwe tijd ondanks het feit dat door al die technologische ontwikkelingen veel dingen gemakkelijker zijn geworden.
Net als Googlemaps. Vorig week had ik een studiedag van mijn stage. Samen met twee collega’s gingen wij met de auto naar Dordrecht. Toen hadden wij over hoe het vroeger was. Dat wij thuis van tevoren gingen kijken en uitvogelen hoe je moest rijden. Dat doe ik nu nog, maar dan op Googlemaps. Op een papiertje schreef je stopwoorden waar je onderweg op moest letten. Doordat je het thuis al heel goed had bestudeerd, wist je waar wat was en waar je op moest letten. In de auto las je bijrijder de kaart of anders lag het op de stoel naast je.
Nu vertrouwen wij heel erg op de digitale informatie. Ik betwijfel soms of dat wel verstandig is. Leren de generaties na mij dan wel hoe ze info moeten zoeken in een boek, leren ze wel kaart lezen? Wat klink ik oud als ik dat zeg, ik mis het soms wel hoor, die goeie ouwe tijd!
