Het fabeldierenpark Deel1 – De vermiste griffioenen – Tui T. & Kari Sutherland

De vermiste griffioenen is het eerste deel in de trilogie Het fabeldierenpark van Tui T. Sutherland & Kari Sutherland. Voor fans van Fantastic Beasts en Spirit Animals, met geïllustreerd fabeldierenoverzicht!

Jonas kan zijn ogen niet geloven wanneer hij een pratende babygriffioen onder zijn bed vindt. Als Jonas de welp wil thuisbrengen, komt hij terecht in een reservaat vol mythische dieren.
Het park wordt gerund door de familie van Evi, Jonas’ rare klasgenootje. Evi vertelt hem dat er nog vijf griffioenwelpen worden vermist. En als die niet snel gevonden worden, zijn zowel de griffioenen als het park in groot gevaar…

Jonas is met zijn vader naar Eden verhuisd toen zijn moeder hen verliet, nu heeft Jonas nooit veel vriendjes gehad, maar hier heeft hij écht helemaal geen vriendjes. Hij heeft wel veel huisdieren, dat zijn z’n maatjes, maar wanneer hij op een dag wakker wordt en al zijn huisdieren in een staat van paniek zijn, snapt hij niet wat er aan de hand is. Ook al vindt hij rare grote veren in zijn kamer gaat er geen belletje rinkelen, hij gaat gewoon naar school. Ook op school gebeuren rare dingen, Jonas vindt onderweg en op school ook al van die rare grote veren en op school aangekomen is dat rare meisje dat Evi heet op zoek naar haar hond samen met een jongen die Blauw heet, maar er is nergens een hond te bekennen en die Evi doet wel heel mysterieus om een hond. Wanneer Jonas thuiskomt snapt hij ineens de paniek van zijn huisdieren want zelf schrikt hij zich ook een hoedje. Onder zijn bed bevindt zich namelijk een heuse griffioenwelp. Nooit had hij gedacht dit mee te maken, een mythisch dier in zijn kamertje die ook nog eens met hem praat. Jonas besluit de welp terug te brengen naar waar hij thuis hoort, bij Evi op het landgoed, maar wat jij daar allemaal ziet gaat zijn pet te boven. Hij komt terecht in wat ‘het fabeldierenpark’ heet en al eeuwen in Evi haar familie hoort. Er zijn heel wat problemen op het park omdat de ABFAD zich met het park bemoeid, nét op het moment dat er iets verschrikkelijks gebeurd. Hoe moeten ze zich uit deze situatie redden? En mag Jonas helpen en hier überhaupt wel zijn?

Een ontzettend leuk verhaal en echt niet alleen voor kinderen van acht jaar, want ik ben ondertussen acht jaar met heel veel jaren extra ervaring en ook ik heb ontzettend genoten van dit verhaal. Het is erg grappig geschreven, al vraag ik me af of kinderen van acht jaar sommige sarcastische grapjes zullen snappen of door hebben, maar dat ter zijde. Jonas is een ontzettend lief en innemend personage en je mag hem meteen door zijn verlegenheid, grote liefde voor dieren en zachte karakter. Het verhaal wordt geschreven vanuit verschillende personages, zo zal je soms de gedachten en woorden van Jonas lezen om vervolgens die van Evi of Blauw te lezen, maar dat is in dit verhaal absoluut niet storend en geeft het verhaal juist z’n speelse karakter. De dieren van het fabeldierenpark worden zo leuk en duidelijk voorgesteld dat je ze echt voor je kunt zien en vooral erg moet lachen, vooral om de gekke lieve Skworp. Vaak genoeg heb ik mij echt rot gelachen om de capriolen van Skworp, de griffioenwelp die bij Jonas in z’n kamer zat, en de interactie tussen Jonas en Skworp. De omslag van het boek raad ik je aan om goed te bekijken want er is heel veel in de zien dat je in één oogopslag zou kunnen missen. Daarbij geeft de cover een mooie inkijk in het verhaal zonder het te hebben gelezen, al snap je het natuurlijk allemaal pas echt nadat je het verhaal gelezen hebt. De zusjes Sutherland hebben een prachtig boek afgeleverd en ik verheug mij ontzettend op het vervolg, want dit is écht een cadeautje om te mogen lezen. En trouwens, als je écht in de ban van de fabeldieren ben geraakt door dit toffe verhaal en speurder wilt worden, staat er achterin een leerboek om de beste fabeldieren speurder ooit te worden, dus vergeet die niet uitvoerig te lezen en in je hoofd te prenten.

Uitgeverij: De Fontein
ISBN: 9789026149948
Pagina’s: 302
Prijs: € 16,99

written by Ilse Borst