Voor het eerst sinds een aantal jaren had ik meer last van de omschakeling van de wintertijd naar de zomertijd. Ik snapte ook niet waarom ik dit jaar er zoveel last van had. Ik had er altijd wel een beetje last van, alleen niet zoveel als nu. Daarnaast is het voor mij ook vaak het begin van een periode van slecht slapen. Maar daar heb ik geleerd mee te leven. Alleen nu werd ik depressief.
Meteen kwam mijn angst naar boven, wat als die depressie weer terug komt. Of beter gezegd, verergerd of blijvend is. Ik ben sinds half september zonder antidepressiva. En kijk, daar heb ik mijn verklaring waarom ik dit jaar zoveel last heb van de overgang van wintertijd naar zomertijd. Het duurde even voor ik het besefte dat het daardoor kwam. Mijn angst werd al wat minder. Ergens moet ik zeggen dat het ook wel weer even goed was om dat te voelen. Wetend dat mijn depressie nu erg op afstand is. Het is ergens sluimerend in mij. Voor mij is dat een goed teken.
Maar goed, ik heb dus dit jaar er erg veel last van gehad en het duurde een week. Plots was de depressie weg en ik voelde mij gewoon stukken beter. Wel kan ik zeggen dat het echt niet fijn was om weer zo depressief te voelen. Mijn tolerantiegrens was laag, ik was liever alleen, de zon scheen en het deed mij niets. Ik moest mezelf forceren om dingen te gaan doen. Maar zoals ik hierboven al schreef, toch was het tegelijkertijd weer even een herinnering van hoe ik het niet meer wilde. Depressie zal altijd in mij sluimeren maar ik kan er voor zorgen dat het niet meer zo erg wordt. Daarnaast ook niet te lang mee door loop en aarzelen met medicatie. Het is een deel van mij maar zoals ik al vaker zei, het definieert niet wie ik ben.
Ik hoop toch ooit ergens in mijn leven mee te mogen maken dat de overheid besluiten aan 1 tijd te houden en mijn tijd is wintertijd. Dat past beter bij mijn biologische klok. Maar goed, politiek en die soort dingen… Ooit…
