Toen en nu

Afgelopen week mocht ik ook op vrijdag werken, dan waren er de Koningsspelen. Ik wist van vorig jaar dat het erg leuk was. En ja, ook vermoeiend maar wel een voldaan vermoeiend gevoel. Nu had ik een leuk gesprekje met de kinderen van 4-6 jaar. Ze vroegen of er altijd Koningsspelen waren. Nou nee, en ik had een koningin toen ik klein was. Nou, die ogen werden groot! Koningin… echt waar! Ja. Dus uitleggen hoe dat zit. En dan krijg je een opmerking die je alleen accepteert van kleine kinderen, nou dan ben je wel erg oud!  Tja… Op dat moment voelde ik mij ook wel oud.

Toen bedacht ik mij, ja… Hoeveel er wel niet veranderd is in al die jaren. Zo 24 jaar geleden ging ik wonen en werken in Engeland. Er was geen internet, wij hadden zelfs niet eens een telefoon in onze flat. Om te bellen moesten wij naar de telefooncel. Ik moest brieven schrijven, er was geen e-mail, whatsapp en social media. En als je dan naar nu kijkt… Tja, dan kan ik mij het wel voorstellen dat de toekomstige generatie het heel onbegrijpelijk vindt dat de wereld überhaupt kon functioneren zonder al dat gedoe. Maar ja, zo dacht ik ook over de wereld van mijn ouders toen ik jonger was.

Dan denk ik terug aan de tijd van mijn ouders. Als je een tv had, wow, dan kwam de hele buurt bij jou kijken. Of dat iemand in de straat een auto had. Dat was een toppunt van luxe in die tijd. Al die dingen die ik vanzelfsprekend vond. En zo gaat dat in elke generatie maar door.

Alleen gaan de ontwikkelingen nu wel heel snel. Eigenlijk zijn mijn nieuwe hoortoestellen alweer verouderd. Al die ontwikkelingen hebben zijn voor- en nadelen. Ik kijk dan bijvoorbeeld naar mijn zus, die doof is. Juist door de technologie van nu, kan zij alles zelf regelen. Vroeger moesten mijn ouders of ik voor haar bellen om ergens een afspraak te maken voor haar. Dat was heel vervelend voor haar, je wilt zelfstandig zijn maar je hebt hulp nodig bij zoiets. De wereld is door de technologie kleiner geworden. Dankzij de technologie van nu is de wereld niet compleet in elkaar gestort door de pandemie. Alleen zijn wij wel een 24 uursmaatschappij geworden. Zoals de supermarkten die langer open zijn en dan ook nog elke dag. Vroeger was het standaard dat ze op de maandagochtend en op de zondagen dicht waren. Je kon tot 5 uur of 6 uur boodschappen doen. De generatie die nu opgroeit, weet niet beter dan dat alles altijd open is. Niet alleen dat, de kinderen van nu leren dat je alleen succesvol kan zijn wanneer je dat of dat bereikt hebt of wanneer je dat of dat doet. Door dit vertekende beeld denken de jongeren dat ze er zo of zo uit moeten zien en een bepaalde levensstijl moeten hebben, dan pas ben je succesvol. Dat wij altijd maar bereikbaar moeten zijn, dat ze bang zijn iets te missen zoals ze in het Engels zeggen, Fear of missing out (FOMO). Zo is het net als met werk, continue bereikbaar moeten zijn. De scheidingslijn werk/privé is soms flinterdun.

Het is leuk om de wereld door de ogen van de kleine kinderen te zien en te bedenken dat dit alles zo gewoon voor hen is. En ik ben benieuwd hoe de technologie zich verder ontwikkelt, ten voor- of nadele.

written by Paulien Vermaas