Luna hoort stemmen die haar lastigvallen. Stemmen die niemand anders kan horen. Daarom zit ze in Huize Hoopvol.
Toch is haar leven sinds kort iets beter: ieder weekend mag ze bij Ties logeren. Zijn ouders denken niet dat ze gek is. Bovendien is Gozert daar: de onzichtbare vriend van Ties, die Luna ook kan horen.
Maar er komt een einde aan die fijne periode als Luna’s moeder haar meeneemt naar het verlaten vakantiepark van haar vader. Daar is helemaal niets te beleven.
Hoewel… Gozert is meegekomen. En het vakantiepark blijkt toch niet zo verlaten…
Luna speelt zich af in de wereld van Gozert, maar kan ook goed los gelezen worden
Luna is niet gek, al vinden haar ouders van wel, want die hebben haar in Huize Hoopvol gestopt, een weinig hoopvol huis, maar dat lijkt ze niets te boeien. In huize hopeloos, zoals Luna het noemt, heeft ze Ties en Gozert leren kennen, het enige hoopvolle daar. Ze mag in het weekend met Ties mee naar huis en dat vinden zij, Ties, Gozert én Ties z’n ouders ontzettend fijn en gezellig. Luna hoort Gozert wel maar ziet hem niet, en dat levert grappige stukken op, want Gozert laat Luna altijd schrikken door ineens vlakbij te staan. ‘Haar eigen stemmen in haar hoofd’ hoort ze bij Ties thuis niet, daar blijven ze stil. Ties zijn ouders hebben hem mee naar huis genomen, weg uit huize hopeloos, maar Luna zit daar vast omdat haar ouders haar niet willen meenemen naar huis. En wanneer haar moeder ineens wel haar best gaat doen, wordt alles nóg hopeloze dan het al is.
Dit is het verhaal van Luna en het is best een zielig verhaal. In dit verhaal staat de tekst van Gozert in het blauw geschreven wat een leuk effect geeft, zeker als Gozert en Ties tegelijk iets zeggen. Luna is eigenlijk best wel een zielig verhaal, maar doordat Ties en Gozert er zijn maakt dat alles weer een stuk hoopvoller en blijer. Gozert is gewoon gek (op een goede manier hè) en Ties is heel lief en begripvol. Hoop en hopeloos liggen erg dicht bij elkaar in dit verhaal. Rosalinde brengt mij in ontroering, hoe die vrouw met de voor hun nog vreemde Luna omgaat, is hartverwarmend (en met vreemd bedoel ik, dat ze elkaar net hebben leren kennen en niet dat Luna gek is). Het verhaal wordt zo echt geschreven door Pieter dat je het gevoel hebt dat je Luna echt kent, en je haar in je armen zou willen sluiten en willen beschermen. Ik heb Luna in mijn hart gesloten en ik denk dat iedereen die dit verhaal leest dat zal doen want….
Dit verhaal bevat veel onderwerpen waar kinderen tegenwoordig al veel te vroeg mee te maken (kunnen) krijgen, ouders die niet op één lijn liggen, scheidingen, onbegrip, eenzaam zijn in het gezin, en psychische verwaarlozing of mishandeling, helaas bestaan deze onderwerpen in het echte leven ook echt en niet allen in het verhaal van Luna. Dat Pieter deze onderwerpen in zijn verhaal gebruikt, en er ook nog zo’n geweldig verhaal van maakt, vind ik echt ontzettend lovenswaardig want het zijn stuk voor stuk taboe onderwerpen die in een donkere hoek liggen maar die zeker in de openheid horen. En uiteraard moet ik ook weer vertellen hoe ontzettend mooi Linde Faas de illustraties heeft gemaakt, Als ik dat toch zou vergeten dan ben ik gek en niet Luna. Linde heeft echt weer meer dan haar beste beentje voorgezet en illustraties gemaakt waarvan de kleuren het boek uit knallen en je raken. Echt prachtig, ik geniet altijd met volle teugen van de samenwerking van Pieter en Linde. Kijk maar naar de prachtige illustratie hieronder, dan snap je waarom ik er altijd van geniet.
Uitgeverij: Lemniscaat
ISBN: 9789047712503
Pagina’s: 248
Prijs: € 15,99
