Zoveel onderwerpen waar ik over wil schrijven maar geen idee waar ik vandaag over wil schrijven. Soms heb je teveel onderwerpen en soms geen. Ik begin maar gewoon…
Het werk vind ik nog steeds leuk, al zitten er soms zware dagen tussen waarbij je heel diep moet graven om het geduld te vinden. Maar elke keer lukt het weer en elke keer ga ik met een goed gevoel naar huis. Soms erg moe en soms energievol. Dat hoort bij de baan en de soort groep waar ik mee werk.
Als ik dat niet had, dan denk ik dat ik ook niet in staat was om elke keer weer naar mijn werk te moeten gaan rijden en het er voor over te hebben terwijl ik dichterbij huis zou kunnen werken. Dan had ik het er ook niet voor over dat ik op sommige dagen wat meer last heb van pijn dan op andere dagen. Het is mooi om te zien hoe sommige kinderen grote sprongen maken en sommige kinderen kleine sprongen. Elke sprong is een vooruitgang.
Juist in de groepen waar ik in werk is dat zo. Sommige zullen op gegeven moment op bepaald niveau blijven hangen, maar ze zullen dan sprongen maken op andere gebieden. En dat is waar het bij deze groep om gaat. Dat ze ook sprongen maken in omgang met anderen, maar ook overwinningen maken op bepaalde stappen, zoals zelf om hulp te vragen in de winkel. Sommige zijn zo onzeker dat ze dat niet durven. Nu moeten ze het van mij proberen en ik ben er bij als hulp.
Ik heb de doelen van boodschappen doen opgezocht en ik werk nu met de kinderen aan een aantal doelen. Zoals, hoe doe je de boodschappen in de boodschappenkar? Lichte dingen of zware dingen eerst… Bij kinderen die niet echt durven te vragen/zeggen, ben ik aan het oefenen dat zij tegen de kassamedewerker zeggen van welke school wij zijn. Want het is op rekening. Bij een ander kind is dat die zelfstandig gaat zoeken waar wat staat en om hulp aan de medewerker kan vragen. Is de communicatie lastig omdat sommige doven moeite hebben met goed uitspreken van woorden, gaan we kijken naar oplossingen. Het gaat erom dat ze uiteindelijk zelfstandig dat soort dingen kunnen doen.
Dus elke keer weer kijk ik, welke kinderen heb ik bij me en welke kinderen geef ik dan een bepaalde opdracht mee. Verder als wij tijd hebben, probeer ik op de terugweg ook meteen verkeersles te geven. Kijken naar de verkeersborden, wat betekent dat? Komen er fietsers aan? Tijdens boodschappen doen, doe ik vaak een rekenles. We moeten zoveel gram hebben, hebben we genoeg? Hoeveel moet er dan nog bij? En ga zo maar door. Dus alleen al met boodschappen doen, kunnen ze heel veel leren op andere fronten. Het is voor deze groep van belang dat ze zich zo zelfstandig mogelijk in de maatschappij kunnen redden.
Gaat het goed, high five!! Niet zo goed, je hebt het geprobeerd! Helemaal niet goed, waarom niet? Hoe gaan we het de volgende keer doen? Ik geef alleen gerichte complimenten en ben streng als het moet. Maar ik geniet, ondanks dat het soms wat energie kost. Zij genieten en helemaal als ze dingen hebben gedaan waar ze trots op zijn, dan is het gewoon waard!
