Nadat haar vader de ziekte dementie kreeg besloot Dianca op zoek te gaan naar handvaten die ze kunnen gebruiken. Die kon ze maar weinig vinden, dus besloot Dianca zelf een boek te schrijven met handvaten, tips maar ook haar eigen belevenissen rondom deze vreselijke ziekte. Dat boek is er nu, genaamd Demensie. We legden Dianca een aantal vragen voor om zo erachter te komen wat haar heeft bewogen om Demensie te schrijven.
Wie is Dianca Schussler, de schrijfster achter Demensie?
Dianca is een goedlachse dame die positief in het leven staat. Althans, ik hoop aan dat beeld te voldoen. Ik ben getrouwd met een leuke man en heb twee fantastische kinderen. Het leven lacht me toe al ken ik ook verdrietige tijden. Naast het ondernemer zijn hield de zorg voor mijn ouders mij de laatste jaren vooral bezig.
Hoe ben je ertoe gekomen om een boek te schrijven over dementie?
Achteraf gezien lijdt mijn vader al jaren aan de ziekte dementie. In die begintijd miste ik handvaten. Had ik graag met lotgenoten gesproken en gehoord hoe zij met de situaties waar je gedwongen in terecht komt omgaan. Gaandeweg de jaren kwamen er betere websites en verschenen er meer boeken over dementie. Ik miste echter een boek met praktische tips die ik zelf direct zou kunnen gebruiken. Dat en het feit dat mijn inmiddels overleden moeder graag schreef en zij de droom had ooit een boek te willen uitgeven bracht mij er toe dit boek te schrijven. Al moet ik zeggen dat de laatste jaren er meerdere leerzame praktische boeken zijn geschreven over de ziekte dementie. Zo fijn te merken dat steeds meer mensen hun ervaringen delen.
Wat vond je het moeilijkste aan het schrijven van Demensie?
Het moeilijkst vond ik om mijn eigen verhaal te vertellen met gevoel maar ook niet met te veel emotie. En dat terwijl je als dochter veel verdriet hebt dat dit het lot is dat je ouders treft.
Werd je al schrijvend een bepaalde richting in geduwd of had je voordat je begon al een duidelijke opzet in je hoofd?
Ik wilde vooral datgene wat ik geleerd had delen. Ik voelde in eerste instantie niet de behoefte om mijn eigen verhaal te vertellen, al kwam ik er gaandeweg achter dat ik dat wel moest doen. De lezer zou zich anders af gaan vragen hoe ik aan al die kennis kwam. Daarbij realiseerde ik me dat ik het zelf ook prettig vind ervaringsverhalen van anderen te lezen.
Wat hoop je vooral met het verhaal achter Demensie te bereiken?
Ik hoop vooral mee te geven dat je ondanks het verdriet je nog enorm kunt genieten van je naaste die verward en ziek is. Ik heb dat zelf ook ervaren. Wekelijks geniet ik van het samen zijn met mijn vader. Doordat ik nu beter weet hoe ik met hem om moet gaan zijn onze uitstapjes erg gezellig.
Heeft het boek jou persoonlijk vooruitgeholpen in het verwerken van het dementieproces van je vader?
Dat vind ik een lastige vraag. Ik denk het wel. Je herbeleeft alle situaties die je meegemaakt hebt. Ik denk dat dat inderdaad heeft bijdragen aan verwerking.
Hoe heeft je omgeving gereageerd op het feit dat je boek hebt geschreven over het dementeren van je vader?
Heel positief. Ontroerend vind ik vooral de reacties van de verzorgenden van het eerste verpleeghuis waar mijn vader werd verzorgd.
Wie hoop je dat jouw boek echt eens zullen lezen en waarom?
Mantelzorgers die aan het begin staan van het dementieziekteproces van hun naaste. Ik had destijds graag de ervaringen en de tips uit mijn eigen boek willen weten. Misschien had ik mijn vader leed kunnen besparen door eerder op een betere manier met zijn ziekte om te gaan.
Ben je naast het schrijven nog actief met andere bezigheden en kun je ons hierover iets vertellen?
Naast onderneemster(www.feestplus.nl) ben ik bovenal CEO van ons gezin. Althans dat wordt wel eens gekscherend geroepen door mijn man die zelf een druk ondernemer is. En daar kan ik me eigenlijk best in vinden. Ik zorg ervoor dat thuis alles soepel verloopt en iedereen binnen ons gezin goed kan functioneren. Klinkt dat zwaar hè, functioneren. Maar je begrijpt vast wat ik bedoel. Daarbij probeer ik naast de wekelijkse bezoekjes aan mijn vader het organiseren van feesten en partijen weer op te pakken.
Tot slot, kunnen wij van jou in de toekomst nog meer boeken verwachten of was dit voor jou eenmalig?
Het schrijven van een boek bleek toch een hele uitdaging waar veel bij komt kijken. Gaandeweg merkte ik dat ik vooral het spelen met woorden erg leuk vond. Het zoeken naar de juiste zinnen om tot een gemakkelijk leesbaar verhaal te komen. Dus ja, ik denk dat ik het avontuur nog wel een keer aanga.
Voor meer informatie over Dianca Schussler en haar boek Demensie klik op onderstaande linkjes:
Website: www.dianca.nl
Facebook: https://www.facebook.com/BoekDemensie/
Instagram: https://www.instagram.com/dianca_s/
