Sinds begin 2012 schrijf ik deze columns.
Dat was op uitnodiging van Eva die ook mijn boek had gelezen. Een mooie recensie van haar hand vind je op mijn website. Onze afspraak was dat ik zou gaan schrijven over het thema: Wat heeft je gemaakt tot wie en wat je nu bent? Dat vond ik een heel uitdagende “opdracht” en een fraaie rode draad in mijn nog te schrijven verbale exercities.
Met die intentie in mijn achterhoofd ben ik er ook aan begonnen.
Ik heb alleen een aantal vervelende eigenschappen. Twee ervan wil ik noemen.
Ik dwaal nogal gemakkelijk af van wat eigenlijk de bedoeling is. Bovendien kan ik het nooit laten om er af en toe een flinke scheut humor doorheen te mengen. Dat is niet altijd passend voor de beoogde doelgroep en onderwerpen.
Ik beloof mijn leven op dit punt te verbeteren. Lol moet wel kunnen maar dan maar heel af en toe, met mate. Afspraak.
Ik ben er eigenlijk best wel een beetje trots op dat inmiddels gemiddeld zo’n 550 lezers mijn columns volgen. Geen idee of dat veel of weinig is maar dat boeit ook niet. Althans mij niet. Ik zie in ieder geval een redelijk constante in het aantal lezers.
Absolute uitschieter is mijn column met de titel “Depressief: hoe het begon” in november 2012. Bijna 2000 mensen hebben deze column gelezen. Ook de beschrijving van de diverse therapieën die ik heb gevolgd heeft kennelijk de aandacht. De komende tijd zal ik meer gaan inzoomen op wat het effect van die therapieën is geweest op mijzelf als persoon, op mijn leven. Zo’n therapie volg je doorgaans immers niet voor de lol.
Ik noemde mijn boek al even, een autobiografie.
Daar zit veel materiaal in dat ik ook voor deze columns zou kunnen gebruiken. Zelf bekruipt mij dan altijd het gevoel dat ik dan een ervaringsverhaal vertel dat al verteld is. Het staat immers in mijn boek. Klopt, maar het is en blijft wel mijn eigen verhaal. Alleen de doelgroep verschilt misschien. Bovendien hebben zeker niet alle lezers van mijn columns mijn boek gelezen en andersom.
Mijn boek heb ik niet alleen geschreven voor mijzelf maar ook voor mensen -misschien wel lotgenoten- die belangstelling hebben voor mijn persoonlijke ervaringen. Wat hebben die ervaringen voor mij betekend, heb ik er wat van geleerd, kunnen anderen er misschien wat van leren?
En dat is wat ik ook met mijn columns wil bereiken. Dus ga ik erover vertellen. Daarmee is de cirkel rond.
Ik citeer een stukje uit de recensie van Eva zoals je die ook kunt lezen op mijn website.
“Het motto van de auteur is: je weet pas hoe iets is als je het zelf hebt meegemaakt. Met dit uitgangspunt is het dan ook zeker dat hij veel lezers zal raken en afrekent met de vooroordelen die er bestaan over mensen die werkloos zijn geraakt en/of leven van een uitkering”.
Vroeger was ik vrolijk, nu ben ik chronisch depressief. Hoe kan dat, hoe ontstaat zoiets, wat betekent dat voor jezelf? En zeker ook: hoe ga je daarmee om? Tenminste, hoe ben ík daarmee omgegaan. En zeker ook: had ik kunnen voorkomen dat ik depressief geworden ben? Zijn het alleen maar de omstandigheden waarin je zit of is er meer, heeft het ook met jezelf te maken?
Daar heb ik een heel duidelijke mening over en die ga ik de komende tijd vertellen.
Blijven lezen dus!
Een deel van mijn echte verhaal vind je in mijn column die zo vaak werd gelezen. Het andere deel staat in mijn boek en dat heeft te maken met wie ik ben, mijn persoonskenmerken en dergelijke. Eva attendeerde mij erop dat lezers zeker ook belangstelling hebben voor die andere kant van de medaille. En weer ben ik het met haar eens.
Ik pik de rode draad weer op.
