In ‘De poppenspeler’ van James Carol, staat profiler Jefferson Winter te kijken naar het vierde slachtoffer van een killer-die-niet-doodt. Een maniak die zijn slachtoffers nét in leven houdt. Ze zijn hulpeloze kasplantjes geworden met messteken over hun hele lichaam. Alleen hun gezicht is ongeschonden gelaten.
Rachel Morris maakt zich op voor een date met een man met wie ze al maanden chat. Ze zit in een ongelukkig huwelijk en deze chatvriend begrijpt haar zó goed… Zij wordt het volgende slachtoffer. Maar is deze maniak wel de échte kwade genius, of is er iemand anders die de regie voert over de gruwelpraktijken?
Jefferson Winter is een Amerikaanse profiler (profielschetser) die de hele wereld over reist om diverse politiekorpsen bij te staan om seriemoordenaars op te sporen. Hij is een voormalig FBI-agent. Zijn vader was een seriemoordenaar en is ter dood gebracht door een dodelijke injectie. Zijn laatste woorden, terwijl hij naar zijn zoon keek, waren: ‘Wij zijn hetzelfde…’ Winter wil graag het tegendeel bewijzen en neemt ontslag bij de FBI.
Inspecteur Hatcher vraagt Winter bij de opsporing van een sadistische gek, die in Londen opereert. Het is weliswaar geen moordenaar, want hij laat z’n slachtoffers vrij nadat hij lobotomie op ze gepleegd heeft. Vier vrouwen zijn na deze gruwelijke ingreep in hun hersenen voor hun leven verminkt en leven als kasplantjes.
Als Winter in Londen arriveert, is er een vijfde vrouw vermist, Rachel Morris. Het vermoeden is groot dat deze vrouw ook in handen gevallen is van deze gewetenloze sadist. Ze voldoet net als de andere vier vrouwen aan hetzelfde profiel.
Zal Winter in een kort tijdsbestek achter de verblijfplaats van dit slachtoffer komen? Maar vooral: Is hij niet te laat…?
Hij wordt in zijn zoektocht bijgestaan door de bloedmooie brigadier Sophie Templeton.
De cover van dit debuut van Carol vind ik erg mooi en toepasselijk. Een vrouwenarm in de regen, waarvan vier papieren hoedjes van af dreigen te glijden. Het vijfde is al gevallen en bijna niet zichtbaar. Ze symboliseren naar mijn mening de slachtoffers.
Het boek bestaat uit twee verhaallijnen. Het verhaal van Winter, in de ik-vorm. En we volgen het verhaal van Rachel, verteld vanuit haar perspectief.
Carol schrijft korte hoofdstukken, door de wisseling van perspectieven heerlijk spannend om te lezen. Het houdt de vaart in het verhaal.
Het personage van Winter is goed uitgediept, de overige personages blijven een beetje op de vlakte. Misschien is dit voorbedacht door de auteur, er staan immers nog meer thrillers op stapel met Jefferson Winter in de hoofdrol. Hij is een perfectionist en behoorlijk arrogant. Maar door het vleugje humor wat soms boven komt drijven, is het toch een interessant personage.
Af en toe had ik m’n twijfels over de profielschetsen van deze sadist door Winter. Een beetje vergezocht en soms ongeloofwaardig. Maar dat neemt niet weg dat het een heerlijke thriller is, een pageturner met verrassende plotwendingen. Een erg verrassend en sterk debuut!
James Carol (1969) is behalve auteur ook trainer van paarden en hun jockeys. Daarnaast is hij een begenadigd gitarist. Hij woont met zijn vrouw en twee kinderen in Hertfordshire.
Uitgeverij: De Fontein
ISBN: 9789026134920
Aantal pagina’s: 333
Prijs: € 18,99
