Kutcolumn

Ik heb getwijfeld.
Doorgaans gebruik ik geen woorden die door menigeen worden bestempeld als ordinair, platvloers en misschien wel als vulgair. Kom op, je bent schrijver/columnist en tot dit niveau hoef jij je niet te verlagen. Ik heb overwogen om deze column “Vaginaal essay” te noemen.

Vieze woordjes. Ik wil de mensen niet de kost geven die in hun jeugd schunnige woordjes in het woordenboek hebben opgezocht. Je behoort nog tot de opgroeiende jeugd en zoekt met rode oortjes vieze woorden op. In een vergeelde Van Dale met ezelsoren maar wat je zoekt staat er in die tijd helemaal niet in. De blaadjes waar die woorden zouden moeten staan vallen als vanzelf open. Anderen zijn je voor geweest.

Je wordt wat ouder en gaat zelf op onderzoek uit. Zo is het leven.
Al doende leer je waar Abraham al die jaren de mosterd heeft gehaald.
“Een kutvent”, “wat een kutprogramma”. Het is zo doodnormaal geworden in het alledaagse spraakgebruik. Of je die termen nog kunt vinden in de moderne Van Dale? Van Dale?
Feit is dat de spellingcontrole in Word anno 2016 “kutprogramma” gewoon accepteert. “Kutvent” leidt in eerste instantie wel weer tot een signalering dat er iets niet klopt. Ik klik op “toevoegen aan woordenboek”. Gelukkig hoeven wij ons dagelijkse leven niet te laten leiden door het getolereerde spraakgebruik van woordenboeken en Word.

Alom bekende lichaamsdelen hanteren als onderdeel van onze taal is niet echt een vondst van de oudere generatie. Maar al te vaak worden die oudjes weggezet als “ouwe lullen”. Tenminste als het om mannen gaat. Het is steevast de jeugd die dat soort vernieuwende termen gebruikt. Oudjes nemen dat over en geleidelijk aan raakt het gebruik ervan helemaal ingeburgerd.
Toppie. Zo werkt vernieuwing van taal en spraakgebruik nu eenmaal. Dat is al eeuwenlang nooit anders geweest.
Wat in vervlogen tijden puur als vulgair wordt gekwalificeerd is vandaag de dag normaal taalgebruik.
Het enige verschil is dat het vroeger de oudjes zijn die wel eens een nieuw woord bedenken. Nu is het andersom. De jeugd is vele malen creatiever, ook in het bedenken van nieuwe kreten.

Soms gaat het wel erg ver.
“Kankerhoer” als je kwaad bent op een vrouw. Doe je een keer iets dat in de ogen van anderen niet helemaal bevalt, ben je al gauw “mongool” of een “kankermongool”. Kom op zeg; ronduit beledigend en kwetsend. Heeft niks te maken met taalgebruik maar met fatsoen en respect.
Dat soort terminologie is voor mij duidelijk een grens te ver. Ben ik van de ouwerwetse stempel? Prima, ik ben er trots op!

Taal wordt permanent vernieuwd. Verloedering is een ander chapiter.
Zo af en toe komen grenzen erg dichtbij. Het is niet aan mij om te vertellen wat wel of niet kan. Ik heb er alle vertrouwen in dat wij dat met z’n allen wel regelen.
Grenzen trekken zodat vrijheid niet zal escaleren.
Met fatsoen en respect.

De tijd zal het leren.
Komt vast wel goed.

Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundel Vis op vrijdag!
[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

written by Rob van Spanje