Eindelijk. Ik ben er weer. Een weekje eerder dan verwacht. Een rotperiode achter de rug. Even een paar weken niks geschreven maar wat hebben die weken lang geduurd. (meer…)
Eerlijk gezegd heb ik helemaal geen zin om een column te schrijven.
Natuurlijk zijn er regelmatig wel eens wat dagen dat het even wat minder gaat maar geen zin om een stukje te schrijven komt bij mij zelden voor. Daarvoor schrijf ik maar al te graag want schrijven kost mij geen energie maar geeft mij die. Is nu even anders. Gaat wel weer over. (meer…)
Ik overdrijf wel eens maar om nou te zeggen dat 2018 het meest vrolijke jaar uit mijn leven is geweest. Dacht het niet. (meer…)
Kerst doet mij helemaal niks meer.
Is ooit wel anders geweest maar kennelijk komt het verstand met de jaren. Wat ik zie, is voor het merendeel alleen nog het hele circus er omheen. Slechts uiterlijk vertoon. Heeft niks, maar dan ook helemaal niks te maken met de kerstgedachte. (meer…)
Niet de eerste keer maar ik begin weer eens aan een column waarvan ik geen flauw idee heb waar die zal eindigen. Omdat het over een onderwerp gaat waar ik totaal geen verstand van heb. Pessimisme is mijn ding nu eenmaal niet. Toch leuter ik wat omdat ik er wel een mening over heb. (meer…)
Wordt dit mijn beste column die ik ooit geschreven heb?
Zoals lezers van mij gewend zijn ben ik meestal serieus. Tuurlijk hoort daar ter afwisseling ook af en toe een kwinkslag bij. (meer…)
Ik haat ze. Voor alle duidelijkheid: in de laatste plaats die moslims. Wel die mensen die hen zonder nadenken allemaal op voorhand klakkeloos op een hoop gooien. Boerka’s, polygaam, onderdrukking van vrouwen, Arabieren. Alles één pot nat. Alsof iedere moslim een gewelddadige extremist is. Allahu Akbar. (meer…)
Waar zijn we anno 2018 mee bezig?
Ik ga ruim zestig jaren terug in de tijd en denk aan het sinterklaasfeest zoals het in mijn jeugd altijd is geweest. Gewoon, een heerlijk feest om van te genieten. Door ouders maar vooral door kinderen. Daarom heet het ook kinderfeest. (meer…)
Regelmatig komt er wel zo’n opmerking langs.
Schrijvers zijn vaak alleen maar dol op publiciteit. Ze willen simpelweg aandacht. Waarom leggen ze anders hun hele ziel en zaligheid bloot in wat ze denken wereldkundig te moeten maken in een boek, column, gedicht. Zelfs op social media? (meer…)
Ik woon in een dorp.
Een meer dan grote supermarkt voor dorpse begrippen. De eigenaar is een paar jaren ouder dan mij. Heel lang geleden beginnen zijn ouders een kleine, simpele kruidenierswinkel. Hun gezicht met die eeuwige vriendelijkheid heb ik nog altijd helder voor ogen. In de loop der jaren is hun winkeltje uitgebouwd tot een geweldige supermarkt. Inmiddels gewoon de Appie. (meer…)