Dit is de honderdste column die ik schrijf voor Banger Sisters.
Is dat bijzonder? Nee. Honderd is gewoon een getal -een cijfer zo je wilt- zoals elf, dertien en negenenzestig ook gewoon getallen zijn. Zit helemaal niks achter.
Het zijn alleen maar mensen die daar een speciale betekenis aan toekennen. (meer…)
Ik heb getwijfeld.
Doorgaans gebruik ik geen woorden die door menigeen worden bestempeld als ordinair, platvloers en misschien wel als vulgair. Kom op, je bent schrijver/columnist en tot dit niveau hoef jij je niet te verlagen. Ik heb overwogen om deze column “Vaginaal essay” te noemen. (meer…)
Ik slenter een beetje door het dorp.
Dat dorp dat regelmatig naast zijn schoenen loopt en nog altijd de volstrekt misplaatste pretentie heeft zich een stad te mogen noemen. Dat dorp dus. Heerlen.
Welgeteld één plein waar het regelmatig een drukte en gezelligheid van jewelste is. Jawel, dat moet gezegd maar daarmee is een dorp nog lang geen stad. Heerlen. Ik zeg niks. (meer…)
Heel vaak krijg ik mailtjes van lezers.
Zij lezen mijn columns waarin ik over doodgewone dingen schrijf. Meestal met een serieuze boodschap maar altijd met een glimlach. Er klinkt regelmatig in door dat ik ook zelf een depressie heb. Natuurlijk, ik ben chronisch depressief en dat heeft nogal wat invloed op mijn dagelijkse leven. Dag in, dag uit. Al jaren. Dat lees je dus ook in mijn stukjes, anders zou ik mijzelf niet zijn.
Hun vraag: wil je eens wat meer schrijven over jouw eigen depressie? (meer…)
Het tegengestelde van minima. Graaiers die ongebreideld hun eigen inkomen telkens verhogen en toch nooit genoeg hebben. Droevige zielepoten maar daar wil ik het nu niet over hebben.
Ik wil wat leuteren over Onze Maxima, koningin van Nederland.
Wat ik ga vertellen? Eerlijk gezegd geen idee maar dat komt vanzelf wel als ik over onze vorstin begin te schrijven. Ik laat ook mij verrassen. (meer…)
Onze koning. Zijn hele leven omringd door hofpersoneel en een permanent cordon van beveiligingsfunctionarissen. Leven volgens een vooraf bepaald protocol. Het godsganselijke jaar door die alsmaar verplichte nummertjes; jaar in, jaar uit. Hij is er voor in de wieg gelegd. Vanaf zijn geboorte is zijn lot en toekomstige leven door anderen bepaald.
Steek je vinger op als je wilt ruilen. (meer…)
Nadat ik eind 2008 in de WIA ben beland, ga ik verder met een in die periode volslagen leeg leven. Zo voelt het ook: helemaal het noorden kwijt. Na de nodige stuurloze jaren die ik al achter de rug heb, duurt die periode nog eens twee jaar tot het moment in het voorjaar van 2010 waarop ik besluit om alles van mij af te schrijven. De geboorte van mijn eerste boek `Van werkloos tot depressief` is een feit. Deze autobiografie wordt nog altijd veel gelezen. (meer…)
Een arts is een arts. Of toch niet?
In de weken waarin ik in het ziekenhuis ben, passeren er heel wat de revue. Enkele tientallen. Ze zijn er in alle soorten en maten, al dan niet met hun eigen specialisme. Het zijn gewoon mensen zoals jij en ik die het knutselen aan het menselijk lichaam tot hun beroep hebben gekozen.
Regelmatig hoor ik wel eens mensen zeggen: Je moet het maar net treffen met de arts die jou gaat behandelen. Is dat zo? (meer…)
Zeven weken heb ik gewoond op een PAAZ.
PAAZ staat voor Psychiatrische Afdeling Algemeen Ziekenhuis. In het ziekenhuis waar ik ben geweest noemen ze dat Medisch Psychiatrische Unit (MPU). Duidelijk; of toch niet? Bij de ingang van de betreffende afdeling hangt een bordje met “PMU” i.p.v. “MPU”. Ook het personeel gebruikt beide benamingen door elkaar.
De MPU biedt specialistische behandeling en zorg aan patiënten met psychiatrische én somatische problematiek waarvoor opname vereist is. (meer…)
Heerlijk, ik kan weer een column schrijven.
Ik ben er inmiddels een week of vijf tussenuit geweest. Er is vast niemand die mij gemist heeft.
Des te meer heb ik het schrijven gemist en de reacties van lezers op mijn stukjes. Waarom ik niet meer heb geschreven? Simpel, ik lag en lig nog steeds in het ziekenhuis. Waarom ik hier ben terechtgekomen? Ik voel mij tot niemand verplicht om dat uit te leggen maar doe het wel.
Lees maar even door en je bent helemaal bij. (meer…)