Mijn relaxhoekje
“O krinkelende winklende waterding
Met ’t zwarte kabotseken aen
Wat zien ik toch geren uw kopke flink
Al schryven op ’t waterke gaen!”
(meer…)
Iedereen zal vast wel eens een periode hebben (gehad) van eenzaamheid.
Je hebt het even moeilijk, er is niemand die aandacht voor je heeft. Die anderen hebben het alle-maal zo druk, druk en nog eens druk. Zo zeggen ze. Alleen jij niet. Ben jij nog wel normaal? Op zo’n momenten voel je je wel eens door god en iedereen verlaten. (meer…)
Ik werd geboren zonder het te vragen
en ik zal sterven zonder het te willen
dus laat me minstens leven zoals ik het wil
ik ben hier niet op de wereld
om te zijn hoe anderen het willen
Geen idee van wie deze uitspraak is maar ik vind ‘m wel nog altijd mooi. (meer…)
“Als een goudvis in een kom. Zwemt z’n rondjes, iedere dag maar weer.
Doelloos of een zinvol leven? Zo voel ik mij.”
Dat schrijf ik een tijdje geleden op Facebook.
De puf is er op dat moment weer even helemaal uit. (meer…)
Bijna is het weer zover.
Carnaval. Ga ik weer helemaal uit mijn dak. Althans zo was het vroeger toen ik nog jong en knap was. Nu ben ik alleen nog knap. Laat ik het daar maar op houden. Carnaval, het is er wel maar niet meer voor mij. Zoals de Duitsers zeggen: Das war einmal. Vroeger dus. (meer…)
Zo af en toe begin ik aan een column en heb ik geen idee waarover ik het wil hebben.
Dat heb ik ook nu. Even een black-out, geen inspiratie, suf van alles wat ik doe maar eigenlijk hele-maal niet hoef te doen. Zo’n dag heb ik dus ook vandaag.
Maar toch: ik wil een column schrijven. (meer…)
Blue Monday staat voor de zogenaamd meest deprimerende dag van het jaar.
Als ik Wikipedia mag geloven is de geestelijke vader van die “blauwe maandag” Arnall, een Britse psycholoog. Hij bedacht zelfs een quasiwetenschappelijke formule om die dag te berekenen. Er viel hem nogal wat kritiek in academische kringen ten deel. Desondanks hebben we kennelijk ieder jaar weer een blauwe maandag. (meer…)
Mijn eerste column in het nieuwe jaar.
In dat nieuwe jaar passen ook nu weer precies 365 dagen. Zo meteen lacht een heerlijk blanco vel papier mij weer toe. Ik glimlach alvast terug. Er zullen ook dit jaar nog veel maagdelijk witte A4-tjes volgen. Die ga ik telkens weer met plezier zwart maken. Simpel, omdat ik geniet van het schrijven van deze columns. (meer…)
Mijn laatste column van dit jaar.
Eén keer per jaar gedraag ook ik mij als kuddebeest en blik terug op het afgelopen jaar. En -zoals het dan kennelijk hoort- kijk ik ook alvast even vooruit naar wat het nieuwe jaar wellicht in petto heeft. Alhoewel, dat klinkt zo afwachtend; alsof het je overkomt. Ik kijk liever naar wat ik er zelf van wil gaan maken. (meer…)
Hij is er weer. Sinterklaas.
Het nieuws over Sinterklaas werd dit jaar overschaduwd door de Zwarte Pietendiscussies van de afgelopen maanden. Een oeverloos touwtrekken tussen volwassenen over wat een beetje spannend en vooral vrolijk feest voor kinderen behoort te zijn.
Laten we dat alsjeblieft vooral zo houden. (meer…)