Het heeft Hare Majesteit vandaag behaagd.
Jawel, om mij een lintje te doen overhandigen! Daar kun je toch mee thuiskomen, nietwaar? Het is van karton, dat weer wel. Goedkoper had het Koninklijk Huis ze niet. En bovendien vooruitlopend op carnaval. Maar ja, het gaat vooral om de zeer gewaardeerde koninklijke geste.
Na mijn dood moet het trouwens, zoals gebruikelijk, weer worden ingeleverd. Het is vandaag de elfde van de elfde.
(meer…)
Het is herfst.
Van iemand die chronisch depressief is zou je dan toch zeker ook verwachten dat deze column “wintertijd” zou heten. Klinkt alvast een heel stuk droeviger. Alhoewel; ieder seizoen heeft z’n charmes. Bovendien ben ik van nature een optimist. Ik kies dus toch maar voor de wat positiever klinkende variant. Zomertijd dus. Maar de “normale” tijd is en blijft toch echt de “wintertijd”. Die term is dus volstrekt overbodig.
(meer…)
Laatst kwam ik een mooie slogan tegen: “Don’t try to have it all; just live with your choices.”
Inderdaad, het leven bestaat uit het maken van keuzes; en die maak je zelf. (meer…)
In de periode dat ik werkloos ben en uiteindelijk depressief word, heb ik een aantal therapieën gevolgd. Ik kan het zelf niet meer aan. Die therapieën ga ik in mijn columns beschrijven. Ik zal ze afwisselen met wat vrolijker thema’s anders raak je er zelf nog depressief van en dat is toch niet op voorhand de bedoeling van columns. Ik beschrijf ze in chronologische volgorde. Daarmee zie je tevens hoe het in die periode met mij is gegaan en de parallel met het verloop van mijn klachten en symptomen.
(meer…)
Ik erger mij altijd gruwelijk aan ongevraagde reclame.
Dat varieert van folders in de brievenbus tot tv. Radio ontbreekt in dit rijtje omdat ik radio alleen heel selectief luister. Een doorsnee droogkloot dus. Tv kijk ik overigens ook selectief; vooral actua en sport. Ook wel af en toe een quiz waarbij je hersens nodig hebt. Maar ook dan word je toch regelmatig weer geconfronteerd met die reclame.
Folders van de supermarkt heb ik geen last van. Dat is de afdeling van mijn vrouw. Soms kom ik pas achter die reclame als ons (supermarkt)product al in de koelkast ligt. Zo erg is het dus al. Het meest irritant vind ik nog de reclame op tv. Tot op heden dank ik dr. Zap nog iedere dag dat hij het zappen heeft uitgevonden. De Nobelprijs waardig! (meer…)
De titel van deze column raakt kant noch wal. Oh, wat ben ik vrolijk, wat ben ik blij!
Lezers die mij volgen, zullen misschien denken dat het met mij weer de goede kant op gaat; dat ik zo vrolijk ben. Nou ja, ík heb het niet beweerd. Het is alleen maar de titel van een liedje van Her-man van Veen: “Ik ben vandaag zo vrolijk”, dat zomaar in mij opborrelt als ik deze column begin te schrijven. De wens is de vader van de gedachte.
(meer…)
Een paar maanden geleden was de titel van mijn column Mijn Moeder(dag).
Vandaag hou ik het wat korter. Gewoon moe dus. Ben ik al langere tijd, in mijn echt slechte perio-den. Gaat wel weer voorbij; merkt verder niemand zullen we maar zeggen.
(meer…)
Ooit reikten mijn ambities tot in de hemel.
Niet zozeer in mijn werk. Ik was bepaald geen “Streber”, geen carrièrejager dus. Maar wel in allerlei andere zaken die ik niet eens zo belangrijk vond. Hoe dan ook: datgene wat ik deed wilde ik ook goed doen, als perfectionist.
Maar toch word je dan regelmatig geconfronteerd met de vraag: waar liggen grenzen? Vaak weet je dat pas als je er voorbij gaat.
(meer…)
Een aantal maanden geleden heb ik mij al voorgenomen om mijn columns korter te houden.
Met ingang van nu ga ik dat doen. Waarschijnlijk zal ik dan telkens uitkomen op ongeveer één A4-tje. Een onsje meer of minder maakt niet uit. Hangt af van het onderwerp en ook of ik wel de inspiratie heb om te schrijven. Dat laatste zit meestal wel goed. Hoe dan ook, geen flappen tekst meer.
(meer…)
Het schrijven van een column kost mij een hele dag.
Geeft ook niet want ik heb alle tijd. Het denken vooraf kost bij mij meer tijd dan het schrijven. Nou ja, het is dan ook regelmatig chaos in mijn hoofd. (meer…)