“Nescis quid serus vesper vehat”…
Na de tragische dood van Livia Blackthorn staat de Kloof op de rand van een burgeroorlog. Een deel van de Blackthorn-familie reist naar Los Angeles om te onderzoeken door welke ziekte de heksenmeesters worden uitgeroeid. Julian en Emma, die hun verboden liefde proberen te onderdrukken, ondernemen een levensgevaarlijke missie naar de landen van Elf om het Zwarte Boek der Doden te bemachtigen. Maar dan ontdekken ze een geheim dat de schaduwjagerswereld uiteen kan drijven… In een race tegen de klok moeten Emma en Julian de wereld van de schaduwjagers redden voordat de dodelijke kracht van de parabataivloek niet alleen hen vernietigd, maar ook hun geliefden.
De wereld stond voor Emma stil, ze had alleen maar oog voor Livvy en haar parabatai Julian. De stille broeders namen Robert Lightwood al mee. En ze wist dat ook Livvy naar de stille stad moest, het was Helen die het Julian vertelde. Hoe graag Emma mee had willen gaan om Julian te steunen, alleen familie mocht daar zijn. Het was Cristina die haar meenam met Magnus en Alec, naar waar de Blackthorns zouden overnachten. Helen was weer bij haar familie, maar ze had zich alles zo anders voorgesteld. Ze vreesde allemaal het ergste voor Ty, die was zijn tweelingzus verloren. Ze moesten Tavvy nog het verschrikkelijke nieuws van Livvy vertellen, maar niets zou de woorden dat ze er niet meer was verzachten. Rouw kan je niet wegnemen, dat heeft tijd nodig. De eerste vraag die Julian stelde, toen hij uit de stille stad was, was hoe het met Emma ging. En Cristina die van hun geheim wist, kon alleen maar met hartzeer toekijken. Als Ty wakker wordt is alleen Kit er en voordat hij zegt dat hij Julian gaat halen, vraagt Ty om zijn tas. Hij zegt dat hij weet wat er gebeurd is, dat zijn medicijnen nog werken en dat Kit moest blijven. Kit volgt verbijsterd zijn raad op.
Die avond als Julian bij Emma is, gaat ineens zijn rune branden, hij weet maar een persoon die hem daarbij kan helpen. Ook al is Magnus zwak, hij zal hoe dan ook Julian helpen en de kamer licht met blauw vuur op. Emma weet totaal niet wat Julian heeft gedaan en ze heeft de hele nacht wakker gelegen en gehoopt dat hij terug zou komen. Vanmiddag zou de uitvaart zijn. Emma vond dat ze sterk moest zijn voor Julian en zijn familie, maar het was Cristina die haar erop wees dat familie niet alleen met bloed verbonden was. En dat een ieder verdrietig mocht zijn. Als ze door de straten lopen, hangen overal witte banieren door de straat. De meeste zouden wel voor Robert zijn geweest, maar voor Emma waren ze er ook voor Livvy. Voor schaduwjagers was wit de kleur van rouw. Een ieder verwerkte zijn verdriet in verlies op hun manier, maar schaduwjagers zouden nooit huilen. Met de woorden “Ave atque vale” werden Robert en Livvy geëerd, “gegroet en vaarwel”. Maar dan gebeurt er iets wat echt niemand had verwacht.
Jem verteld Emma over de heksenmeestersziekte, een ziekte die Tessa overwonnen had. Al werden de leylijnen niet meer veel gebruikt, toch wisten ze dat die ermee te maken hadden, in het verzwakken van de heksenmeesters. Jem en Tessa waren ook meer te weten gekomen over Kit zijn oorsprong en dat zou nare gevolgen hebben als hij in de verkeerde handen zou vallen. Daarom verzocht hij Emma om contact op te nemen met Catarina Loss. Ze kreeg een ring van hem, waarbij ze hun kon oproepen zodra ze iets te weten was gekomen. Het was Zara’s Spaanse vriend, Manuel die Emma en Julian, net toen ze terug waren gekomen van de uitvaart, mee moest nemen naar het hof vanwege het levenszwaard. Die taak had hij van de nieuwe inquisiteur Horace gekregen. Emma wist dat er iets niet klopte met Julian en als hij vertelt wat hij en Magnus hadden gedaan, huivert ze. Maar veel tijd om hierover na te denken hadden ze niet, als de nieuwe inquisiteur hun een voorstel doet. Zelfs aan het tijdsverschil waarin ze terecht zouden komen, had hij een oplossing voor ze. Het was hun argwaan en machteloosheid die hun onrust bezorgde, maar ze konden niet anders dan op het voorstel ingaan. Ze kregen vier dagen te tijd, maar zou dat genoeg zijn?…
“Koningin van Lucht en Duisternis” is het slot van de trilogie van “De Duistere machten”. De cover is echt schitterend gemaakt, zo mooi. Cassandra Clare heeft de magie, dat het voelt alsof je niet bent weggeweest uit de wereld van de Schaduwjagers, Heksenmeester en Elfen. Haar verhaal schakelt zo mooi in elkaar over, dat je alle personages op de voet kan volgen. Het is een bijzondere film die je voor je ziet en het is alsof je naast de Blackthorns staat en het meebeleefd. Alle vormen van emotie maak je weer mee, de spanning tijdens het gevecht, de liefde die in allerlei vormen door het verhaal verweven is, de hechte familie-/vriendschapsband die een ieder koestert en in het bijzonder de parabatiaband. Ook al hebben de drie delen vele bladzijdes, van mij had het nog veel meer mogen zijn. De Duistere Machten zijn gewoon een meesterwerk.
Uitgeverij: Moon uitgevers
ISBN: 9789048836758
Aantal pagina’s: 896
Prijs: € 24,50
