In 2018 gaat journalist Claire Nelson voor lange tijd alleen op reis om haar hoofd leeg te maken en haar plannen voor de toekomst bij te stellen. Haar reis brengt haar naar Californië, maar een wandeling in het Joshua Tree National Park loopt uit op een catastrofe. Ze verdwaalt en valt ruim zes meter van een rots naar beneden. Door de val verbrijzelt ze haar bekken en kan ze haar onderlichaam niet meer bewegen. In een uithoek van de woestijn, zonder bereik en zonder dat iemand weet waar ze is, vecht Claire vier dagen lang voor haar leven – afwisselend tussen wanhoop en de vastberadenheid om in leven te blijven. Tot ze op wonderbaarlijke wijze wordt gered.
In Dingen die ik leerde van het vallen vertelt Claire niet alleen haar moedige verhaal over het overleven, maar ook haar verhaal over het vallen. En hoe je – zelfs als je in duizend stukjes uiteenvalt – jezelf altijd weer opnieuw op kunt rapen.
Hoe mooier haar leven er op papier uit gaat zien, des te leger Claire van binnen lijkt te worden. In een overbevolkte wereld is Claire eenzaam. Niet alleen mentaal krijgt ze steeds meer klachten, maar ook fysiek.
Ze raakt zichzelf en haar essentie langzaam kwijt, en ze besluit dat ze niet langer op deze manier wil leven. Claire gaat op zoek naar zichzelf én een nieuw leven dat haar wel vreugde zal brengen.
Helaas heeft het universum andere plannen met haar, wanneer ze van een rots zes meter naar beneden valt en keihard met haar lichaam op een grote steen terecht komt. Ze beseft gelijk dat het goed mis is; haar bekken zijn zo verbrijzeld dat zij ze bij elke beweging hoort en voelt kraken en ze bijna flauwvalt van de pijn. Gezien bewegen geen optie is, haar telefoon geen bereik heeft, ze van het pad is afgedwaald en niet zichtbaar of hoorbaar is voor anderen, komt de klap hard aan… de kans dat ze zal sterven is heel groot. Maar Claire is niet van plan om zomaar op te geven.
Met maar een heel klein beetje water zit er niets anders op dan het drinken van haar eigen urine, wat gezien haar positie al een hele onderneming is. De dagen zijn lang in de brandende zon, en de nachten zijn spannend. Zal een roofdier haar opmerken?
Toch bezit Claire over een enorme kracht en doorzettingsvermogen die haar op de been houdt, terwijl ze vecht met de schrijnende gloeiendhete zon en de ijzige, koude en lange nachten. Haar enige ‘vriend’ die haar hoop kan geven is haar camera, waarop ze zichzelf filmt. Dit geeft haar kracht en iets om tegenaan te praten.
Terwijl ze elke dag meer uitgedroogd raakt, is ze vooral bezig met ‘ontsnappen aan de werkelijkheid’ door zich terug te trekken in haar geest. Haar vriendschappen, vooral de moeite die het haar kost om echte vriendschappen op te bouwen en te onderhouden en mensen toe te laten tot haar kern, om hulp te vragen, passeren uren en uren per dag haar gedachten.
Naarmate de dagen volgen blijft ze hoop houden, maar als lezer merk je wel dat de hoop steeds meer begint af te brokkelen.
Wat mij vooral raakte van dit boek is hoe ze haar eigen leven onder de loep neemt. Ook hoe Nelson erop ingaat hoeveel uur mensen van hun leven verspillen/weggooien door hun telefoon, want wat levert oneindig scrollen je nou uiteindelijk op?
Nelson zet de lezer aan het denken over het hele gebruik van internet en het hele materialistische tijdperk waarin we leven, wat – laten we eerlijk zijn – meer kwaad dan goed brengt.
Dingen die ik leerde van het vallen is een dapper, rauw en ontroerend boek vol wijsheid. Het zet de lezer meerdere keren aan het denken over de tijd waarin we leven en de vriendschappen die we hebben opgebouwd.
De manier waarop ze de mensonterende situatie beschrijft waarin ze vier dagen lang liggend in dezelfde pijnlijke houding heeft overleefd, is rauw en eerlijk. Ze schommelt heen en weer tussen hoop en wanhoop, want wat als niemand haar gaat zoeken? Ook de manier waarop ze de wisselwerking beschrijft van de brandende zon die haar doet verlangen na verkoeling van de nacht, terwijl de nacht zo koud is dat ze weer verlangt naar de zon, is echt heel ontroerend!
Over de auteur:
Claire Nelson is geboren in Nieuw-Zeeland en woonde meer dan tien jaar in Londen, waar ze werkte als reis- en culinair journalist. Ze schreef onder andere voor Jamie Oliver’s magazine, ELLE, Food and Travel en Delicious. Dingen die ik leerde van het vallen is haar eerste boek.
Uitgeverij: The House Of Books | Overamstel
ISBN: 9789044364705
Pagina’s: 253
Prijs: €23,99
