Op tafel staat de afgrijselijkste rugzak van de hele wereld. Een grote bruine, met leren onderkant, heel veel vakjes en leren riempjes. Hij ziet eruit alsof hij uit de Tweede Wereldoorlog komt. Of misschien zelfs de Eerste. Zo ruikt hij in ieder geval.
Obi moet met de trein naar zijn moeder, omdat zij hem niet op kan halen en zijn vader hem niet weg kan brengen. En hij moet ook nog die stomme, oude rugzak om, omdat hij zijn andere kwijt is geraakt.
Alsof dat allemaal al niet erg genoeg is, geeft hij ook nog iets te veel geld uit aan een zakmes, waardoor hij niet genoeg heeft om een treinkaartje te kopen. Dus besluit Obi naar het volgende station te lopen. Dat gaat natuurlijk helemaal niet goed. En dan hoort hij ook nog iets in zijn rugzak…
Omdat Obi z’n vader hem niet naar z’n moeder kan brengen moet hij met de trein. Maar doordat hij zijn geld aan andere dingen heeft uitgeven, heeft hij net te weinig voor een complete reis en besluit hij naar het eerste station te lopen. Zijn ouders zijn gescheiden en ze zeiden dat er twee dingen zouden veranderen, 1. We zullen niet meer met z’n drieën wonen (nou die klopt), en 2. geen ruzies meer (nu die klopt niet, alleen spelen ze het nu via hem). Alsof een reis in zijn eentje naar z’n moeder nog niet erg genoeg is, moet de reis ook nog eens gebeuren met een super domme, lelijke en veel te oude rugzak, die zijn vader voor hem gekocht heeft omdat hij zijn eigen rugzak is kwijt geraakt. Obi is er niet helemaal zeker van dat hij deze reis alleen kan maken, maar onder lichte dwang van z’n vader gaat hij de reis toch maar aan. Obi is nog maar net onderweg wanneer hij ineens een stemmetje achter zich hoort, wanneer hij zich omdraait ziet hij niemand, maar wéér klinkt er achter hem diezelfde stem. Obi ontdekt steeds meer vreemde dingen in en over de rugzak en dan maakt hij ook nog eens een stomme fout. Maar door die stomme fout ontmoet hij wel Babs en haar dochter Saar, met hun mooie busje met ‘leef’ erop geschilderd.
Ik had al vrij snel door van wie…of wat het stemmetje afkwam, en hoe verder het verhaal ging hoe meer ik overtuigd was van mijn gelijk. Ik vind dit verhaal alleen daarom al prachtig en heel mooi bedacht. Ik heb toevallig laatst ook een boek over dit onderwerp gelezen, maar een boek geschreven door Pieter komt altijd écht binnen. Obi, Saar en Babs heb ik in mijn hart gesloten, bij alle andere prachtige personages uit de boeken die ik heb gelezen. Want ze zijn zulke lieve, innemende, ontwapenende en creatieve personages dat ik ze wil blijven herinneren.
De illustraties van Linde….sjah wat moet ik daar nog over zeggen, wat Pieter met woorden doet, doet Linde met kleuren. Ze overrompelen je op een hele mooie bijzondere manier, alleen zijn ze al geweldig, maar samen maken ze magisch vuurwerk die Linde en Pieter. De titel snap je wanneer je het verhaal leest, maar vooraf kun je niet bedenken waar de titel precies op slaat, en ook dát vind ik mooi aan Pieter z’n boeken, hij verrast. Helemaal achterin het boek staan alle prachtige ‘wezens’ van Obi afgebeeld, zodat je echt even kunt nagenieten van het verhaal. Het boek zou verkocht moeten worden op scholen, want het onderwerp van dit boek heeft betrekking op elk kind. Gevoelens, gedachten, daden en liefde. Echt weer een prachtig boek van Pieter en Linde, mag ik ze eigenlijk wel in één adem noemen omdat dit eigenlijk een boek van Pieter is? Wel toch? Ze zijn al zo lang een perfect stel… toch?… nou ik vind van wel.
Uitgeverij: Lemniscaat
ISBN: 9789047716365
Pagina’s: 216
Prijs: € 16,99
Heel graag doe ik mee