Louise is al sinds haar jeugd slechthorend, maar tijdens een recent onderzoek blijkt dat haar gehoor drastisch achteruitgaat. Het is onvermijdelijk dat ze volledig doof wordt, en de artsen raden haar een cochleair implantaat aan. De ingreep is onomkeerbaar en als gevolg zal ze eerder dan normaal haar natuurlijke gehoor verliezen.
Louise schrikt terug voor deze beslissing. Ze heeft zichzelf geleerd om te horen door de lippen van anderen te lezen. Dat lukt alleen als er genoeg licht is om te zien, want dan kan ze de losse woorden verstaan en gesprekken reconstrueren. Toch ontstaan er steeds vaker misverstanden. In de rijke fantasie van Louise veranderen woorden en zinnen in vreemde visioenen. Fantastische personages vergezellen haar tijdens haar eerste baan op het gemeentehuis en bij het begin van een prille liefde. Maar de tijd is haar vijand, en Louise zal een besluit moeten nemen.
Een boek dat dichtbij mij staat (althans dat dacht ik) en mij daarom aantrok. Zelf heb ik namelijk vanaf de geboorte een congenitale afwijkingen aan mijn oor waardoor ik maar 2% hoorde. Op mijn twaalfde ben ik eraan geopereerd, ik was toen één van de tien ter wereld die die operatie kreeg, heel bijzonder dus. Helaas is de afgelopen jaren mijn gehoor weer erg achteruit gegaan, en heb ik zelf mogen kiezen voor een BCD (bone conductive device)omdat ik oorstukjes niet verdraag. Een BCD is een botverankerd hoorimplantaat, dat houd in dat ik een schroef in mijn hoofd heb waar ik mijn gehoorapparaat op klik. Dan komt het geluid binnen via botgeleiding in plaats van de normale weg door je gehoorgang wat luchtgeleiding wordt genoemd.
Dit boek is Rosenfeld haar debuut. Ik vind het jammer dat ze door een hele harde poging poëtisch proberen te schrijven, het onmogelijk maakt om er een duidelijk verhaal in te blijven lezen. Waarom zo moeilijk? Vertel wat er gebeurd zonder het veel te zwarte diepe gat dat poëzie soms kan zijn in te vallen. Helaas moet ik zeggen dat ik niet in het verhaal kon komen omdat het zo lastig en te cryptisch geschreven is, metaforen prima, maar dit verhaal is één groot metafoor zonder dat ik überhaupt ergens een normaal begrijpelijk hoofdstuk tegenkomt. Daar baal ik best wel van want ik dacht eindelijk een boek gevonden te hebben over iets waaraan ik mij in kon identificeren, en daar een soort van bevredigende herkenning in zou kunnen vinden. Helaas, niets is minder waar. Bij tijd en wijle zitten er echt wel goede en duidelijke passages in, maar de koppigheid van Louise om niet te willen vragen wat iemand zegt wordt wel een beetje ‘oud nieuws’ na 3 hoofdstukken en gaat vervelend lezen. Natuurlijk levert het niet willen vragen wat mensen zeggen en gokken naar wat ze zeggen wel humoristische situaties en woordspelingen op, maar wat ik al zeg, it gets old na een paar hoofdstukken, Er wordt op de achterkant door L’Humanité gezegd dat Rosenfeld een nieuwe taal heeft verzonnen om de omzwervingen te beschrijven, en zo leest het ook, als een verzonnen taal waar ik niet bij kom.
Uitgeverij: De bezige bij
ISBN: 9789403189918
Pagina’s: 223
Prijs:€ 22,99
