Het ziet ernaar uit dat Callum Hunt een leven achter de tralies staat te wachten, nu hij verbannen is uit de rest van de magische gemeenschap voor wat hij is én voor wat hij zou kunnen worden. Maar dan belooft een schokkende onthulling hem vrijheid, al is het tegen een hoge prijs. Zal het Callum lukken om sterk te zijn en trouw te blijven aan zijn vrienden en docenten? Of zal hij een groot risico nemen, waarmee hij mogelijk alles zal vernietigen waar hij van houdt?…
Vuur wil branden… Water wil stromen… Lucht wil stijgen… Aarde wil binden… Chaos wil verslinden…
Call wil leven…
Call was gevangen genomen in het Panopticon. Daar zat hij nu al meer dan een halfjaar en de enige die hem kwam bezoeken was Anastasia Tarquin. Zij bleek de moeder van Constantine Madden te zijn. Hij had zo’n vermoeden dat de rest, zoals zijn vader en zijn vrienden niet op bezoek mochten komen. Zolang hij hier nu al zat, werd hij iedere dag ondervraagd door drie leden van de Vergadering. Gek werd Call ervan, soms bleven ze zo doorvragen dat hij het gewoon zelf op den duur niet meer wist en dan beschuldigde ze hem weer van leugens. Maar niemand zag hem ook als vijftienjarige jongen, iedereen zag alleen de Vijand des Doods, als Constantine Madden.
Meester Rufus komt langs in het Panopticon, de eerste vraag die Call stelt is: Hoe gaat het met Tamara? Tuurlijk wilde hij ook weten hoe het met Brutus en Jasper ging, alleen de naam Aaron sprak hij niet hardop. Meester Rufus wilde hem graag helpen, maar begreep het niet waarom hij niet eerder met hem had gesproken over Constantine. Ergens liet hij doorschemeren dat hij wel wist dat hij de ziel van Constantine had, maar de ziel van Call is er ook gewoon nog steeds. Alsof meester Rufus al niet een verrassing op zich was qua bezoek, kwam ook zijn vader langs. Als ouder heb je de standaard vragen, Hoe is het met je en hebben ze je pijn gedaan? Call was blij om te horen dat ze inderdaad niet langs mochten komen, het lag dus niet aan hem.
Call denkt dat deze bezoekjes maar één ding kunnen betekenen, ze gaan hem doden. Zijn vader zegt dat hij daar heel anders over denkt en vertelt hem dat iedereen eerder juist bang van hem is. En hem liever veilig achter slot en grendel wil hebben, zodat ze toezicht kunnen houden. Iedere nacht had Call dezelfde nachtmerrie over Aaron en Tamara. Iedere keer hoorde hij weer de woorden “het is jouw schuld!”. Vaak denkt Call aan wat meester Joseph hem had verteld, het was zijn moeder die in een rotswand “Dood het Kind” had gekrast. Wat als zijn vader dat wel had opgevolgd. Dan was dit alles niet gebeurd.
Er was weer bezoek voor hem, iemand van school? Zou Tamara langs komen? Het was inderdaad iemand van school, maar deze persoon had hij echt totaal niet verwacht…
Het Zilveren Masker is het vierde deel in de vijfdelige magische Magisterium-serie. De covers van deze serie zijn zo bijzonder mooi en hebben een mega aantrekkingskracht. De schrijfstijl van Holly Black en Cassandra Clare is ook erg bijzonder, je zou haast denken dat je met één schrijfster te maken hebt. Net als voorgaande delen, zit je ook hier weer snel in het verhaal. Dit keer zijn er naast de zeer spannende momenten ook aardig wat emotionele momenten in het verhaal. En zie je hoe hecht een vriendschapsband kan zijn. Doordat de ziel van Constantine in Call zit, beschouwt iedereen hem als slecht. En het enige wat hij juist wil laten zien, is dat hij dat niet is. Ik ben heel erg benieuwd of dat Call gaat lukken. Deze serie van Holly Black en Cassandra Clare is lekker vlot geschreven, wat het moeilijk maakt om je boek weg te leggen. Tot nu toe is de Magisterium-serie erg spannend, met veel humor en bizarre magie en ik kijk heel erg uit naar het slotdeel van Holly Black en Cassandra Clare.
Uitgeverij: Moon
ISBN: 9789048835515
Aantal pagina’s: 224
Prijs: € 12,50
