‘Vivian’ maakt zich zorgen over een van haar HAVO-leerlingen.
De 17-jarige ‘Lynn’ is afwezig en stil tijdens de lessen en lijkt zich meer en meer terug te trekken.
‘Vivian’ vermoedt dat het meisje misbruikt wordt, maar ‘Lynn’ laat niets los.
Wanneer ze uiteindelijk achter de gruwelijke waarheid komt, is die erger dan ze ooit had kunnen bedenken…
‘Als er weinig bewijzen zijn, is het dan niet waar?
Om het te stoppen moeten we het geloven’.
Met deze zin begint en eindigt het boek van Marelle, en wat een treffende zin is dit want niets is minder waar, en laten we het alsjeblieft geloven want dit moet in stoppen.
Wanneer ‘Vivian’ tussen haar leerlingen de stille en teruggetrokken ‘Lynn’ opmerkt is haar er alles aan gelegen om dit meisje te helpen, maar tegen welke prijs?.
‘ Vivian’ kan het niet aanzien dat ‘Lynn’ zo teruggetrokken is en ook nog eens zo ontzettend mager waardoor haar zorgen nog meer toenemen omdat ze wéét dat er iets mis is, maar wat?
Wanneer ze echter een klein beetje contact met ‘Lynn’ begint te krijgen komen er vaak alleen maar halve zinnen of woorden uit maar daar blijft het bij wat haar ontzettend frustreert.
Wel is een kleine doorbraak dat ‘Lynn’ zélf naar haar toekomt om even te praten of gewoon even bij haar te zitten.
Wanneer er zich een gezinsdrama afspeelt en het dochtertje wordt vermoord en het zoontje en de vader vermist worden, komt ‘Vivian’ in contact met de moeder van die kinderen begint het verhaal pas echt in vaart toe te nemen en kan je je afschuw soms niet de baas.
Het is erg gevaarlijk om over de dingen die met ‘Lynn’ gebeuren te praten en al snel nadat ‘Lynn’ bepaalde dingen loslaat tegen ‘Vivian’ komen ze erachter hoe gevaarlijk het eigenlijk is.
Wanneer je na dit boek nog normaal je dagelijkse bezigheden kunt hervatten heb je de boodschap niet goed begrepen, want wanneer je die wel hebt binnen gekregen slaat acuut de ijzige kou je om het hart en moet je er echt van bij komen.
Bij het lezen van dit boek trekken de koude rillingen door je heen.
Het is allemaal zo onvoorstelbaar om te lezen wat er allemaal in ons landje gaande is, dat je hoopt dat deze schrijfster een té levendige fantasie heeft en dit allemaal fictie is.
Helaas wéten we al dat dit soort dingen gebeuren, alleen niet in welke mate en hoe precies.
De bedreigingen die deze organisaties uitten zijn niet mals en geven een behoorlijk goede indicatie over de grootte van zulke goed georganiseerde organisaties van misbruik.
En dit alles geeft mij de koude rillingen.
De schuin gedrukte stukjes “tussen tekst” die verteld worden door ‘Lynn’ snijden tot in het diepst van je ziel, de pijn hangt aan haar woorden vastgeplakt en geven dit boek een extra lading waardoor het nog heftiger binnenkomt dan als je alleen de feiten zou lezen.
Deze stukjes geven ook een stuk geloofwaardigheid mee die sommige mensen hard nodig zullen hebben om te geloven dat wat er onder onze neuzen gebeurd geen horror-sprookje is maar waarheid.
De dissociatie is het enige dat ‘Lynn’ al die tijd in leven heeft gehouden, doordat “zij het niet meemaakte” maar haar “andere ik”.
Op die manier maakte ‘Lynn’ de pijn en vernedering die ze haar aandeden niet bewust mee en kon ze enigszins overleven.
Wanneer je durft aan te nemen dat dit verhaal wel degelijk waarheid bevat en dat het alleen maar in een fictief jasje is gestoken om er een goed maar behoorlijk onthullend verhaal van te maken, zet dit boek je wel degelijk aan het denken over al die kinderen die ineens verdwijnen, en gaat het je niet in de koude kleren zitten.
De korte hoofdstukken zijn, vooral in een boek als dit, een hele fijne onderbreking vanwege het zware onderwerp dat het betreft.
‘Vivian’ en ‘Lynn’ hebben hun ware verhaal gedaan waar een geweldig maar onthutsend en misselijkmakend verhaal van is geschreven.
Hoe Marelle waarheid en fictie in elkaar laat draaien is ronduit kundig en briljant te noemen,
De details van de personages zijn ontzettend mooi en goed uitgewerkt waardoor dit verhaal nog meer tot leven komt.
Uitgeverij: The Crime Compagnie
Pagina’s: 320
ISBN: 9461091184
Prijs: € 14,95
