Pauw Pol heeft niet in de gaten dat hij een prachtige staart heeft.
Zijn vrienden zien dat wél.
‘Als ik ook maar één zo’n veer zou hebben, zou ik de gelukkigste haas zijn die er bestaat,’ zucht Hop de haas.
Als de bescheiden Pol eenmaal doorheeft hoe blij hij anderen kan maken met een veer uit zijn pauwenstaart, deelt hij ze uit aan wie ze maar wil hebben. Tot alleen nog de allerlaatste veer uit zijn kale achterwerk steekt…
Pauw Pol is samen met zijn beste vriend Ebby aan het genieten van een heerlijke dag, wanneer Pauw Pip langs paradeert met zijn mooie staart. Pol is erg onder de indruk van de mooie staart van Pip. Ebby is verbaasd dat Pol niet gezien heeft dat zijn staart exact hetzelfde is, en dus even mooi als die van Pip.
Ebby probeert hem net uit te leggen dat zijn staart prachtig is, als Hop de haas voorbij komt. Ook hij is verbaasd dat Pol niet wist dat zijn staart zo mooi was. Hij vertelt Pol zelfs dat hij de gelukkigste haas van de wereld zou zijn, als hij ook maar één zo’n veer zou hebben. Nu is het de beurt aan Pol om verbaasd te zijn. Zonder erover na te denken, plukt Pol een veer uit zijn kont en geeft die aan Hop de haas. Hop is hem enorm dankbaar.
Het blijft niet bij Hop. Iedereen wil een veer voor een ander doel; van Vera Vos tot Victor Vleermuis. Uiteindelijk heeft hij niets meer over.
Wanneer Pip zijn kale kont ziet, lacht hij Pol uit. Maar Pol trekt zich er niets van aan, want hij geniet van al het goeds dat hij die dag heeft gedaan. En dan doet er ook iemand iets speciaals voor hem.
Wat ik het mooiste vind van dit boek is dat iedereen straalt na het krijgen van één van zijn veren. Je ziet Pol bijna groeien van binnen en zijn hart en zelfvertrouwen groeien ook door alle liefde en dankbaarheid die hij mag ontvangen. Hij doet iets goeds, en krijgt iets goeds terug.
Pol heeft er namelijk alles voor over om anderen gelukkig te maken. Hij geeft hen niet alleen een veer van zijn prachtige staart, maar ook zelfvertrouwen door ze complimentjes te geven. Uiteindelijk eindigt dit boek met een geweldig applaus en gejuich van alle dieren, die zeggen dat Pauw Pol de liefste is. Dit sluit het – al zo mooie – verhaal hartverwarmend af.
Iedereen kent wel de uitdrukking ‘Zo trots als een pauw’. In dit verhaal wordt een prachtige pauw minder mooi en toch blijven ze hem mooi vinden, omdat hij dat ook is. Dit is precies de wijze les die de auteur de kleine lezer wil meegeven.
De moraal van het verhaal is dat het soms moeilijk is om te zien hoe mooi je eigenlijk bent. Vooral bij kinderen is het zelfbeeld soms erg vertekend, vooral als ze gepest zijn of worden. Dan is dit boek wel heel handig om in te zetten, zodat ze zien dat echte schoonheid van binnen komt.
Pauw Pol is een heerlijk relaxte ‘zen’ pauw en hij is in groot contrast met de arrogante pauw Pip, die gewend is om aanbeden te worden, maar van binnen lang niet zo mooi is.
Het weggeven van het mooiste van jezelf doet je automatisch aan De mooiste vis van de zee denken, al is in dit geval de hoofdpersoon het meest onbaatzuchtigste dier dat er bestaat.
De cover is leuk en origineel bedacht. Aan de voorkant zie je Pauw Pol en op de achterflap zie je zijn grappige kale kontje. De illustraties zijn vrolijk, kleurrijk en boven alles hartverwarmend. Pauw Pol ontvangt kusjes, innige knuffels en weet zelfs zijn vriendjes te ontroeren. De dieren op de illustraties sprankelen allemaal van liefde en vriendelijkheid, wat de illustraties extra mooi maakt.
Zo trots als een pauw is een prachtig, hartverwarmend boek voor kinderen van 4 jaar en ouder.
Uitgeverij: De Vier Windstreken
ISBN: 978 90 5116 753 5
Pagina’s: 32
Prijs: €14,95
