Het is weer zover: de kerst komt eraan.
Het doet mij niks, helemaal niks. Althans niet op de manier zoals we hier in het Westen vaak inhoud proberen te geven aan dat wat een feest zou kunnen zijn voor alle mensen op aarde. Triest. Volgens menigeen past het niet bij de kerstgedachte maar ik zeg het toch: ik ga er regelmatig van over mijn nek. Het gaat toch o zo vaak alleen maar om ordinaire uiterlijkheden. (meer…)
Vorig jaar rond deze tijd schrijf ik een column over Sinterklaas.
Dat woord schrijf ik ook vandaag met een hoofdletter.
Ik durf niet meer om er nog een keer over te schrijven. Voor je het weet heb je een stel malloten voor de deur staan die je wel even weten te vinden als het nodig is. Die malloten mag ik natuurlijk niet zo noemen want dat zijn toch maar de ware strijders tegen alles wat riekt naar slavernij. (meer…)
Ik prijs mij hoe dan ook gelukkig dat onze kinderen de leeftijd van pretparken inmiddels royaal zijn ontgroeid. Ze zijn volwassen.
Zo’n pretpark bezoeken is voor mij vaak afzien. Bij de kassa staan wachten en voetje voor voetje telkens een beetje naar voren om naar binnen te mogen. Zoals Japanners dat doen. Nooit opgevallen? Die lopen niet, die schuifelen. Maar ik ben geen Japanner en ik wil gewoon betalen en dan hup, naar binnen. Jammer dan. (meer…)
Per 1 november 2014 ben ik met pensioen.
Menigeen zal nu denken dat ik toch echt wel een ouwe zak ben. Met mijn 62 jaar is dat natuurlijk ook wel zo maar ik zal het sjieker omschrijven: ik ben met flexibel pensioen. Een pensioen waar ik ruim dertig jaar hard voor heb gewerkt. Zeg nou eerlijk, dat klinkt alvast een stukje jonger. Flexibel pensioen. Alsof je met parttime-pensioen bent. (meer…)
Dat liedje ken je vast wel.
Wat haat ik die topper van vele, vele jaren geleden.
Tulpen uit Amsterdam.
Ik raak er bij wijze van spreken helemaal gestoord van. (meer…)
“De angst om te verliezen wat we hebben, verhindert ons te worden wie we zijn.”
Een wijsheid van Hanna Arendt, een filosofe in de eerste helft van de 20e eeuw.
Ik loop er een paar weken geleden toevallig tegenaan maar hij komt wel meteen binnen. Een stevig doordenkertje.
Ben ik wel geworden wie ik ben? (meer…)
Ik zit al een maand thuis voordat de daadwerkelijke revalidatie begint.
Volgens planning gaan ze met vier man aan mij sleutelen. Een fysiotherapeut, een ergotherapeut, een logopedist, een psycholoog. En dan nog een revalidatiearts om alles een beetje in de gaten te houden. Wat een luxe! In de Gazastrook doen ze het voor minder. (meer…)
Een paar jaar geleden (2011) verschijnt mijn eerste boek; een autobiografie. Over werkloosheid, depressie en zo. Ik krijg meerdere verzoeken om een recensie-exemplaar toe te sturen.
Zo ook van Banger Sisters. Nooit van gehoord maar toch is er op de een of andere manier een klik met dat magazine en bovenal wil ik ook wat aan PR voor mijn boek gaan doen. Even googlen en ik stuur een recensie-exemplaar toe. (meer…)
Het is mij al zo vaak gevraagd. Je bent chronisch depressief en toch blijf je altijd zo positief, zo optimistisch. Dat kan toch niet. Dat zijn toch twee tegenstellingen die elkaar bijten. Ze staan toch haaks op elkaar? Kennelijk is dat niet altijd goed te vatten maar ik zie het probleem niet. Ik begrijp de vraag wel maar ik zie de tegenstelling niet. Zo kijk ik er tegenaan. (meer…)
Kan niet bestaat niet. Iets wordt pas onmogelijk als je zelf alle mogelijkheden uitsluit.
Dat schrijf ik een paar weken geleden op Facebook, een maand na mijn hersenbloeding. Ik ben er op dat moment van overtuigd dat ik daar weer helemaal overheen kom, hoe dan ook. Ik voel het, ik “weet” het, ik wil het. Ik ga het zelf fiksen, waar nodig uiteraard met hulp van anderen. (meer…)