Regelmatig schrijf ik wat.
Mensen noemen het blog of column. Hoe je het noemt interesseert mij voor geen meter.
Gewoon een stukje wat mij betreft; meer is het niet.
Natuurlijk, op sociale media gebruik ik vooral de term column.
Waarom? Da’s heel eenvoudig: mensen lezen wel columns maar geen stukjes. Zo simpel zit de wereld in elkaar. Kennelijk ben ik voor de buitenwereld dus columnist. Het zal wel.
Even googlen om te kijken wat het verschil is tussen een blog en een column.
Na een paar minuten stop ik ermee. Hoorndol word ik van alle onzin die vooral taalpuristen bij elkaar kunnen fantaseren. Zij vergeten slechts één detail: we leven in 2016. Dus niet volgens allerlei en vooral veel, heel veel formele en overbodige regeltjes. Zo wil ik mijn taal niet gebruiken.
Voor mijn gevoel is een blog een stukje dat iemand plaatst om iets te vertellen wat er vandaag of gisteren is gebeurd; of zoiets dus. De blogger wil zijn/haar volgers en lezers al dan niet zo snel mogelijk iets vertellen over de actualiteit.
Een column? Ik schrijf in mijn stukjes over vandaag, de toekomst en het verleden. Ik schrijf altijd in de tegenwoordige tijd ook al is het onderwerp iets uit het grijze verleden. Ik schrijf het vandaag en plaats het voor mijn part over zes weken. Is het dan een blog? Nee dus. Een column? Ik denk het maar voor mij is en blijft het gewoon een stukje.
Ik ga er even van uit dat ik toch columnist ben.
Voor mij is maar één ding belangrijk: ik kan schrijven wat ik wil. Ik geef en krijg kritiek, heb overal wel een mening over. Ik selecteer zelf waar ik wel of niet over wil schrijven. Soms schrijf ik twee of meer stukjes op een dag. Een andere keer is het huilen met de klep dicht en schrijf ik weken niks.
Ik heb wel geleerd: vandaag schrijven en er dan minimaal een nachtje over slapen. Daarna nog wat punten in komma’s veranderen. Ik ken zo langzamerhand mijn eigen vaak ondoordachte en impulsieve neigingen. Jeugdige overmoed.
Mooi vind ik dat bij het schrijven werkelijkheid en fictie in elkaar kunnen overvloeien.
Daar maak ik trouwens niet zo vaak gebruik van. Doorgaans schrijf ik alleen maar vanuit de werkelijkheid. Non-fictie dus. Maar toch, soms is een leugentje of fantasie wel handig. Kan ik mij als columnist straffeloos permitteren. Heerlijk overdrijven; in de praktijk haat ik dat. Als columnist: prachtig om te doen.
Het enige dat ik met mijn stukjes wil: een open en eerlijk verhaal vertellen. Onderwerp maakt eigenlijk niet uit maar altijd genuanceerd en relativerend. Humor is de smeerolie in mijn leven.
Ik stel mij kwetsbaar op en daardoor voel ik mij sterk. Sterker dan ooit tevoren, juist door mijn beperkingen.
De remedie? De overtuiging dat mijn beperkingen niet de grens zijn.
Ik heb mijn nieuwe leven opgebouwd rondom en niet ondanks mijn beperkingen. Alles vanuit mijn eigen gevoel, diep van binnen. Ik vertel het telkens weer. In simpele woorden en voor iedereen duidelijk, wellicht herkenbaar.
En daarom schrijf ik columns.
Mijn eigen stukjes.
Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundel Vis op vrijdag!
[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
