Operaties

Er staan twee operaties op het programma.
Moet ik nog meer vertellen?
Ik moet helemaal niks maar ik doe het toch.

Over mijn schouder heb ik al geschreven in “Schroefje los”, een paar weken geleden.
Is uitgesteld tot begin november.
Met dank aan Hippocrates; vierhonderd jaar voor Christus.

Operatie nummero twee: mijn benen.
Lopen gaat al lange tijd slecht en wordt alsmaar moeilijker. De hele dag een doof gevoel in mijn been en voet. Op slippers kan ik niet meer lopen. Soms verlies ik gewoon een sok zonder dat ik het in de gaten heb. De pijn zit in mijn rechterbeen maar soms weet ik zelf niet meer waar het allemaal vandaan komt. Voor de rest gaat het prima.

Eerlijk gezegd weet ik niet eens meer welke artsen ik in de afgelopen maanden allemaal heb ontmoet. Bij Chirurgie ben ik kind aan huis. Duidelijk is wel dat ik ook voor dat been weer een operatie krijg. Schijnt ook een nogal zware operatie te worden. Twee jaar geleden een bye-pass aangebracht in mijn lies. Simpel; slagaders links en rechts met elkaar verbonden. Omdat het van links naar rechts gaat heet dat cross-over.
Resultaat prima. Ik kan weer lopen. Lang duurt het niet. Terwijl ik nu rechts de pijn heb, blijkt de linker slagader voor 90 % verstopt te zijn door kalk. Bovendien nog een forse ontsteking.

Wat ze nu gaan doen?
Vanuit de buik opereren: een of ander implantaat aanbrengen om….. Het zal wel. De artsen willen eerst weten of ik die twee kennelijk zware operaties fysiek wel aan kan.
Onderzoeken door cardioloog en longarts al gehad. Bloedonderzoeken, ECG-, CT- en MRI-scans en echo’s. Pré-operatieve screening: een gesprek met de anesthesist. Of ik voorkeur heb voor het soort narcose? Nou nee, ze doen maar wat het beste lijkt.

Als kers op de taart nog een PET-scan vanwege die ontsteking. Ben ik te gast op de poli nucleair. Een hypermoderne scanner. Volgens de verpleegkundige de eerste van dat type in Nederland; hebben ze sinds een maand in gebruik. Met zo’n PET-scan brengen ze de glucosestofwisseling in het lichaam in beeld. Deze stofwisseling is verstoord bij tumoren en ontstekingen.
Via een infuus krijg ik eerst een radioactief spul toegediend. Tevens een plasmiddel en binnen een kwartier moet ik een 50 cc-flesje water drinken. Of dat plasmiddel werkt? Dacht het wel.
Een uurtje later nog een contrastvloeistof en dan hup de scanner in; ruim een half uur lang.

Begin volgende week nog een paar longfunctie-onderzoeken en daarna weer naar chirurgie.
De rest? ik wil het niet meer weten.
Het boeit mij echt niet meer.

Ik wil wel onder het mes.
En daarna weer redelijk kunnen lopen.
Rest komt daarna wel.

Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundel Vis op vrijdag!
[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

written by Rob van Spanje