Anita Breetveld is auteur van het grappige kinderboek De gekleurde heks. Voor haar een logisch gevolg, want zij werkt met veel plezier met kinderen. Zo is zij onder andere kindercoach bij haar eigen bedrijf Tis Oké, waar zij voornamelijk hooggevoelige kinderen helpt. Daar blijft het niet bij. Vol fantasie geeft zij lessen op school. Geen saaie rekensommen, Anita maakt van elke les een feestje. Hoog tijd om haar te bestoken met onze vragen.
Hoe zou jij Anita omschrijven als zij een vriendin van jou was?
Als je haar nodig hebt dan is ze er voor je. Gedreven, als ze gaat voor iets dan is het voor tweehonderd procent, dat geldt ook voor de vriendschap. Integer, wat je aan haar in vertrouwen vertelt, houdt ze voor zich, zelfs voor haar echtgenoot.
Ze is een manusje van alles, dus helpt ze je met praktische zaken. Ze weet ‘bijna’ voor alles een oplossing. Je kan oneindig met haar lachen, zonder dat ze maar een druppel wijn gedronken heeft. Ze is in voor gekke dingen, maar gaat nooit over the edge. Ze is trouw, dat geldt voor alles, dus voor mensen en dingen. Ze staat vrolijk op en gaat vrolijk naar bed. Vaak onvermoeibaar voor zichzelf, niet voor de ander. Anderen weten vaak niet waar ze de energie vandaan haalt en gebieden haar vaak om rust. Naast de energieke vriendin is ze een vrouw die rust uitstraalt. Kalm blijft ook op de lastigste momenten, over dingen nadenkt en kan luisteren als de beste. Kortom een veelzijdige vriendin waar je alles mee kan delen. Een vriendin om trouw te blijven.
Je debuut, De gekleurde heks, is nu een tijdje uit. Was het een droom die uitkwam?
Een boek op de plank van jezelf voelde heel bijzonder. Het drong echter niet zo tot me door. Ik wilde heel graag kinderen die niet van lezen houden aan het lezen krijgen. Dat was mijn drijfveer. En kinderen die angst voor heksen hebben dit laten overwinnen. Met dit boek zou dit allemaal mogelijk worden. Later drong het tot me door dat ik dit voor elkaar had gekregen. Ik was nog trotser op mijn tweede druk, uitgegeven door uitgeverij Buitenzorg. Ze hebben me benaderd en dat is toch wel heel bijzonder.
In De gekleurde heks kan heks Niessela niet meer toveren. Bij elke spreuk die ze uitspreekt moet ze niezen en verandert er iets aan haar lichaam van kleur. Hoe ben je op dit onderwerp gekomen?
Dit soort dingen schieten uit mijn pen. Als ik schrijf zet ik altijd de leukste dingen op papier. Later snap ik niet waar ik dit vandaan haalde. Dan denk ik soms dat er iemand anders de ideeën in mijn hoofd gestopt heeft.
Tijdens een fietstocht op de Veluwe kreeg ik een idee over een heks die mislukt was en al schrijvende kwam alles op papier. Ik dacht over niks na, ik schreef en schreef. Later ben ik gaan schrappen, want er stonden teveel grapjes, details en avonturen in het verhaal.
Wat mij opvalt is dat kinderen dol zijn op je boek, zelfs de kinderen die eigenlijk niet van lezen houden. Waar ligt dat aan?
Er zit veel humor in. Gekke onmogelijke dingen en korte zinnen. Rare woorden als toverspreuken, die je mag uitspreken zoals je zelf wilt. Veel fantasie, dat is denk ik waarom het verhaal zo leuk is geworden. En de paarse billen natuurlijk. Ook zitten er spannende stukjes in, dat is een uitdaging. Verder heb ik geprobeerd om elke einde van een hoofdstuk zo te schrijven dat kinderen weer nieuwsgierig worden naar het volgende.
Ben je al bezig met een vervolg en zo ja, waar gaat dit verhaal over?
Ik ben bezig met een vervolg op De gekleurde heks. Het verhaal heet, nu nog, de Stinkheks. Ik wil een tipje van de sluier oplichten. Als de hoofdpersoon Niessela, Kribba de boze heks naar huis brengt, is het hutje van de boze heks ingepikt door een bloemige heks, die naar parfum ruikt. Kribba wil haar huisje terug en als ze dat proberen gaat het mis. En meer verklap ik niet. De titel kan nog veranderen, maar ik heb hier nu even houvast aan.
Een ander verhaal, ‘Heksenjacht’, is publicabel bevonden door de uitgever, maar dan moet ik het wel herschrijven, zo gaat dat in schrijversland. Iets is niet snel goed, maar dat maakt het verhaal altijd weer beter. Dus ik ben nu met twee verhalen bezig.
Op je site zag ik dat je helende verhalen voor kinderen schrijft. Wat moet ik me daar precies bij voorstellen?
Kinderen hebben angsten of zien tegen dingen op. Dat is normaal, maar soms hebben ze er veel last van. Dan is het handig als je hier iets mee doet. Ik schrijf over dit probleem dan een verhaal. De personages zijn andere personen, fantasiefiguren of dieren. Op deze manier ervaren kinderen dat anderen ook last hebben van waar zij last van hebben. Dat is meestal al een hele geruststelling. Dan begint het proces van helen. Hoe het werkt weet ik niet, maar het werkt! En daar gaat het om.
Naast auteur ben je ook kindercoach bij Tis Oké. Kun je hier iets meer over uitleggen?
Dan moet ik eerst even uitleggen dat ik naast kindercoach ook leerkracht en intern begeleider ben. Hiervoor heb ik opleidingen en trainingen voor gevolgd. Vanwege geld en tijdgebrek is mijn expertise niet in te zetten op school. Heel frustrerend omdat ik zie en ervaar dat kinderen en ouders soms iets extra’s nodig hebben. Ook als moeder liep ik tegen die muur, vandaar onder andere een eigen bedrijf. Daar komt ook bij dat één op één werken prachtig is om te doen en veel effect heeft. En buiten school in een andere omgeving ook goed voor kinderen en ouders is.
Je hebt zelf een (hoog)gevoelige zoon. Helaas zijn er toch nog mensen die met de nodige scepsis tegen dit onderwerp aankijken. Kun jij dit weerleggen?
Ik hoorde zelf ook bij deze sceptici. Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg zei ik altijd. En ik houd al helemaal niet van labelen. Door mijn starheid heb ik een hele tijd niet goed naar mijn zoon gekeken. En was het opvoeden en omgaan met hem vaak geen pretje. Op een gegeven moment heb ik een lezing voor hooggevoelige mensen bijgewoond. Herkende er veel van, maar meer bij mezelf. Ik had altijd gedacht dat iedereen de dingen voelde zoals ik dat voelde. En mijn zoon had dat ook. Daarna stond ik veel meer open voor (hoog) gevoeligheid en vond voor mijn zoon en voor mezelf een handleiding. Er ging een wereld voor me open. Mijn motto is wel: Het is zoals het is. De ander kan je niet veranderen, dus leer ‘handig’ omgaan met je omgeving en gebeurtenissen. Zo zijn ook mijn trainingen en het werkt super.
Wat fascineert jou zo aan de kinderwereld?
Kinderen zijn prachtig, puur en ontwapenend. Ik denk dat ik zelf altijd kind blijf. De fantasie die ik heb is als van een kind, dat gaat vanzelf. In die wereld voel ik me thuis. In mijn werk kan ik dit altijd kwijt. In mijn lessen en in de omgang met mijn leerlingen. Poppenkast spelen, dramatiseren, fantasieverhalen. Toveren met een toverbroek, verhalen blazen uit een verhalendoosje of uit een sok schudden met een gat. Rekenen met bezems, springen van keersommen. Heerlijk, ik kan hierover wel uren vertellen. Kinderen zijn ook altijd blij om je te zien. Het is elke dag weer een feest om in mijn klas te staan. Kinderen zijn in zekere mate ook nog afhankelijk van de volwassene. Het is zo belangrijk om een veilige omgeving te creëren voor ze. En dat kan ik en dan voel ik me ook als een vis in het water. Als een heks op een bezem.
Tot slot, wat kunnen wij nog meer van jou verwachten in de toekomst?
Een vervolg op De gekleurde heks en Heksenjacht met mijn dochter als hoofdpersoon. Verder wil ik heel graag een detective serie schrijven met mijn zoon in de hoofdrol. Ik ga in de meivakantie naar kasteel Slangenburg om te herschrijven en schrijven, want thuis slokt mijn studie en mijn werk me op.
Wat ik nog heel graag kwijt wil, is dat ik dit alles kan doen omdat mijn thuisfront achter me staat. Ze geloven in wat ik doe. Mijn kinderen, maar vooral mijn man, die me overal in steunt. En het belangrijkste: ik ben een gelukkig ‘mensenkind’.
