Evi Zonneveld raakte verzeild in een verboden relatie met een getrouwde man. Na twee jaar maakte ze de balans op en kwam erachter wat die relatie haar had gebracht. Dat verhaal vertelt zij in haar boek ‘Nooit mis ik je niet’. Het boek is naast het verhaal van Evi ook een manier om het taboe te doorbreken en herkenning, steun en vooral ook erkenning te geven aan iedereen die in een soortgelijke situatie zit of heeft gezeten. We legden Evi een aantal vragen voor over haar boek, haar beweegredenen om het te schrijven en natuurlijk wie er schuilgaat achter het pseudoniem.
Wie is Evi Zonneveld, de auteur van ‘Nooit mis ik je niet’?
Ik ben een doodgewone Nederlandse vrouw, die in een situatie verzeild raakte die ik niet bewust heb opgezocht, maar die twee jaar van mijn leven al mijn energie opslokte en waar ik uiteindelijk bijna aan onderdoor ging. Ik ben ook gewoon moeder, dochter, vriendin, dierenvriend en hardwerkende vrouw. Ik ben iemand die alles uit haar leven probeert te halen, omdat je nu eenmaal maar één leven hebt. En net als iedereen worstel ik soms ook met de liefde en met wat goed is en wat fout.
‘Nooit mis ik je niet’ is een autobiografische roman, hoe ben je erbij gekomen om je verhaal op te schrijven?
Ik raakte, totaal onverwacht, verzeild in een geheime relatie. Toen Noah voor de eerste keer, voor mijn deur, uit zijn auto stapte, was het alsof bij mij de bliksem insloeg. Je herkent vast dat gevoel, dat je iemand ziet en direct weet en voelt, die hoort bij mij! Dat overkwam mij en na een half jaar om elkaar heen draaien, kwam dan toch het moment waar ik al die maanden over gedroomd had.
Eerst dacht ik nog dat het iets eenmaligs zou zijn, omdat Noah getrouwd is, maar hij en ik bleven elkaar zien en uiteindelijk hebben we twee jaar lang een geheime relatie gehad. Ik weiger om het een affaire te noemen, want die vreselijke term doet enorm afbreuk aan wat wij voor elkaar voelden.
Ik zocht zelf op internet naar boeken over dit thema, maar die bleken nauwelijks te vinden, terwijl ik wel behoefte had om te lezen hoe andere vrouwen hiermee omgaan. Je krijgt met veel emoties te maken omdat je altijd verborgen moet blijven. Dat doet iets met je eigenwaarde en er zijn vaak niet veel mensen in je omgeving met wie je kunt praten over je relatie.
Ik heb mijn boek geschreven voor andere vrouwen (en mannen) die in deze situatie zitten. Het boek is een eerbetoon aan alle minnaars en minnaressen, want door de maatschappij word je vaak uitgekotst als je vertelt dat je het met een getrouwde man of vrouw doet. terwijl ook een geheime relatie zoveel meer is dan alleen seks. Maar de belangrijkste reden voor dit boek is een stukje erkenning. Als je het boek leest, zul je begrijpen waarom juist dát voor mij zo belangrijk is. En uiteindelijk voor iedereen die hiermee te maken krijgt.
Je hebt het boek geschreven onder pseudoniem, had je hier een bepaalde reden voor?
Ik heb een eigen bedrijf en onze maatschappij heeft door de regel geen goed woord over voor iemand die iets begint met een getrouwde man. Ik wil mijn privéleven dan ook beschermen. Uiteindelijk is het ook niet zo belangrijk wie Evi Zonneveld is. Mijn verhaal staat symbool voor alle mannen en vrouwen die dit overkomt. En ook is het niet belangrijk waar het verhaal zich afspeelt en wie Noah is. Ik wil ook Noah en zijn gezin geen schade berokkenen. Maar het verhaal moest wél verteld worden. Omdat het een liefdesverhaal is waar veel mensen zich in kunnen herkennen. Een prachtig verhaal dat nooit vergeten mag worden.
Wat hoop je dat lezers uit jouw boek zullen halen, enkel een ontspannend verhaal of is er nog een achterliggende gedachte?
Ik hoop dat iedereen die in een geheime relatie zit of heeft gezeten, hier een stukje herkenning, steun en érkenning uithaalt. En dat lezers, die dit niet zelf hebben meegemaakt, iets meer begrip krijgen voor het fenomeen ‘verboden relatie’. Het boek is geen zware kost, het leest makkelijk weg. Ik pretendeer niet te weten hoe je moet handelen als je in een geheime relatie zit, het is dus geen zelfhulpboek. Het is mijn verhaal. En de lezer mag eruit halen wat voor hem of haar waardevol is.
In je boek vertel je over je verboden relatie met Noah. Kijk ja na dit alles anders aan tegen vreemdgaan dan voordat je er zelf mee te maken kreeg?
Absoluut! Ik ben ooit zelf bedrogen in een relatie. Dus ik weet als geen ander hoe diep de pijn zit, als je bedrogen wordt. Ik ging destijds door een hel! En toch kon ik mijn gevoelens voor Noah niet wegdrukken of tegenhouden en hij zijn gevoelens voor mij ook niet. Ik heb beide kanten gezien, zou je kunnen zeggen. Been there, done that. Ik heb mijn ex-man altijd enorm verweten dat hij voor zijn minnares koos. Maar nu, jaren later, begrijp ik hem beter. Hij durfde zijn hart te volgen, ook al richtte hij daar voor de tweede keer (hij was al eens eerder gescheiden) zoveel schade mee aan. Hij ontkende zijn gevoelens niet en deed het enige juiste, namelijk voor zichzelf kiezen, voor datgene dat voor hém goed was, voor zijn welbevinden. Soms moet je mensen pijn doen van wie je houdt, om jezelf niet kwijt te raken. En ik vind dat veel meer mensen voor zichzelf moeten kiezen. Ik ken zoveel mannen en vrouwen die al jaren in een slecht, uitgeblust huwelijk zitten, maar niet de moed hebben om weg te gaan. Ze blijven bij een partner van wie ze al jaren vervreemd zijn, vaak noemen ze het een ‘fijne broer-zus relatie’, maar ondertussen zitten ze wel op Tinder. Ik begrijp daar helemaal niets van! Ach, zo zullen ook veel mensen niets begrijpen van vreemdgaan en affaires. Maar daarom is nu mijn boek er, om te lezen hoe zoiets ontstaat en wat het met je doet. Het verhaal van een doodgewone vrouw. Ik zou tegen iedereen willen zeggen, je hebt maar één leven, doe wat voor jou goed voelt!
Wat zou je zelf als tip meegeven aan iemand een relatie met een getrouwde man of vrouw zou krijgen?
Begin er niet aan! Echt, dat is het enige advies dat ik kan geven. Hoeveel ik ook van Noah houd, ik zou het nooit over willen doen. De afhankelijke en afwachtende rol die je aan moet nemen, het stiekeme gedoe… Iedereen die dit mee heeft gemaakt weet dat stiekem ook spannend is. Maar het plezier en de intense liefde die ik met Noah beleefde, werden steeds meer overschaduwd door het verdriet van het hem continu missen als hij niet bij me was en het feit dat hij maar geen keuze maakte. Uit onderzoek is gebleken dat slechts 2% van de vreemdgaande mensen voor hun minnaar of minnares kiest. Mijn hart klampte zich vast aan dat lage cijfer, maar mijn hoofd wist wel beter. Hoewel de tijd met Noah echt fantastisch was en ik enorm van zijn bezoekjes en onze liefde heb genoten, was het ook een hele zware tijd. Zo’n intense liefde overkomt je maar een enkele keer in je leven dus ik ben dankbaar dat ik dit heb mogen ervaren, maar als je ziet wat het mentaal en fysiek met me gedaan heeft, zou ik toch iedereen adviseren om ervan weg te blijven als het op je pad komt.
Is met het schrijven van ‘Nooit mis ik je niet’ een nieuwe auteur opgestaan of was dit voor jou een éénmalig project?
Voorlopig hoop ik niet zulke intense dingen meer mee te maken. Maar je weet het nooit. Ik schrijf graag en ik denk dat mijn boek voor anderen van waarde kan zijn. Wie weet komt er ooit een vervolg op ‘Nooit mis ik je niet – De onmogelijkheid van echte liefde’.
Als je zelf een boek leest, voor welk genre kies je dan het liefste?
Ik lees alles! Ik heb een boekenkast vol boeken en heb niet een bepaald genre dat favoriet is. Maar Heleen van Royen vind ik fantastisch. En de boeken van Astrid Holleeder ook. De serie van Lucinda Riley ‘De zeven zussen’ vind ik ook echt prachtig! En soms krijg je ineens een boek in handen, dat je enorm raakt. Bij mij was dat onlangs ‘Nooit ziek geweest’ van Nico Dijkshoorn. Een prachtig boek!
Heb je naast het schrijven nog andere bezigheden en kun je hierover iets vertellen?
Ik heb een fantastische baan, waar ik veel voldoening uithaal. Ik lees veel maar kan ook genieten van een goeie serie op Netflix. Ik wandel veel met Guus, mijn hond en ik ga graag naar de sauna met vriendinnen en ik zing graag. Zodra de coronamaatregelen worden ingetrokken, ga ik zo snel mogelijk weer zingen bij een koor.
Tot slot, wat kunnen wij van jou in de toekomst nog meer verwachten?
Ik zou graag andere vrouwen willen steunen die dit meegemaakt hebben, maar dat is natuurlijk lastig, als je onder pseudoniem schrijft. Ik denk dat veel vrouwen het prettig zouden vinden om over hun relatie te praten met anderen die weten hoe het is. Wel is er een geheime Facebookgroep: ‘Minnaressen’ waar vrouwen hun verhaal anoniem kwijtkunnen en waar ervaringen gedeeld kunnen worden. Ook mag je altijd je verhaal delen op mijn website www.nooitmisikjeniet.nl waar ook het boek te verkrijgen is. En als jij in een situatie zit, waarin je mijn boek niet pontificaal op je nachtkastje kunt leggen, dan is er voor jou de E-PUB-versie
