Auteur Peter Kouwenberg schrijft al van jonge leeftijd. Nu hij gestopt is met werken besteed hij veelal zijn tijd aan zijn schrijfwerk. Zo kwamen eerder al gedichtenbundels van hem uit en divers literair werk. Nu heeft hij het eerste deel van de roman Onvoltooid Verlangen uitgegeven. Wat beweegt de auteur tot het schrijven, welk genre is zelf zijn favoriet en zijn er nog plannen voor de toekomst? Je leest het in dit interview met Peter Kouwenberg.
Wie is Peter Kouwenberg, de auteur van De Vloeibare Tijd?
Op mijn zestiende ben ik begonnen met het schrijven van verhalen en gedichten. Sinds ik drie jaar geleden ben gestopt met mijn werk in de Jeugdzorg, heb ik mijn eerder literair werk heruitgegeven en publiceerde ik vorig jaar nieuwe gedichten in de bundel Onvoltooid Verlangen en nu het eerste deel van de roman de Vloeibare Tijd.
Wat heeft jou geïnspireerd om De Vloeibare Tijd te schrijven?
Toen ik drie jaar geleden meer tijd kreeg, merkte ik pas goed hoezeer de tijdgeest in Amsterdam was veranderd sinds de jaren zestig, toen ik er kwam wonen. Ik las daar veel over om te begrijpen wat er nu precies was gebeurd. Daarna publiceerde ik het gedicht Wij Amsterdam, maar had ook de behoefte om alles in een breder perspectief te beschrijven. Dat is de reden waarom ik met dit verhaal ben begonnen.
Is het verhaal gaandeweg ontstaan of had je voordat je begon al een duidelijke opzet in je hoofd?
De opzet van het verhaal heb ik vooraf gemaakt. Maar uiteindelijk wordt het verhaal ook bepaald door datgene wat tijdens het schrijven zelf ontstaat. Het verhaal bepaalt dus ook zichzelf.
Is De Vloeibare Tijd helemaal fictie of heb je wellicht ook eigen ervaringen erin verweven?
Al mijn verhalen en gedichten berusten op eigen ervaringen of ervaringen van mensen die ik ken. Die ervaringen zet ik om in sfeertekeningen (zowel in verhaalfragmenten als gedichten). En die sfeertekeningen breng ik onder in een verhaal. Het penthouse aan de Oude Zijds Achterburgwal in Amsterdam bestaat niet, maar door het daar te plaatsen heeft de lezer een inkijkje op wat ik noem het ‘babes, booz en hasj’ toerisme. Het Paleis der Zuchten heb ik samengesteld uit gebouwen, waar ik in Utrecht, Amsterdam en Londen ben geweest.
Wat hoop je dat lezers uit jouw boek zullen halen, enkel een ontspannend verhaal of is er nog een achterliggende gedachte?
Ik zou het mooi vinden als de lezers de gebeurtenissen in mijn verhaal en het verschil in de tijdgeest beleven als een droom.
Je hebt al aardig wat boeken op je naam staan, welke is je eigen favoriet?
Mijn eigen favoriet is Hart van de Luchtspiegeling, omdat ik vind dat ik daarin tot nu toe het meest ben geslaagd om een hallucinerende wereld te scheppen.
Je hebt nu verschillende dichtbundels en romans geschreven, is er een ander genre waar je in zou willen schrijven?
Gedichten en romans blijven mijn favoriete genre, omdat die het beste bij mijn schrijfstijl passen.
Als je zelf een boek leest, voor welk genre kies je dan het liefste?
Beschouwende boeken, biografieën en mysterieuze verhalen zoals die van de Nobelprijswinnaar Patrick Modiano.
Heb je naast het schrijven nog andere bezigheden en kun je hierover iets vertellen?
Ik houd mij nu vooral bezig met reflecteren, schrijven en het op orde brengen van mijn eigen literaire werk en daarnaast met de kunstprojecten van mijn vriendin.
Tot slot, wat kunnen wij van jou in de toekomst nog meer verwachten?
Ik zou graag nog gedichten van Rumi vertalen, want ik vind de meeste vertalingen van zijn werk te prozaïsch en niet poëtisch genoeg.
