Theatermaakster, schrijfster, dichteres en artistiek leider van Stichting de LuiaardVrouwe Patrizia Filia heeft een kleurrijk leven achter de rug. In haar biografie In de Mokumse jaren kijkt ze terug op de jaren waarin zij Turijn verliet, zich met haar geliefde vestigde in Amsterdam en furore maakte in het theater. Tijd om eens wat meer te weten te komen over deze bijzondere vrouw.
Wie is Patrizia Filia, de auteur achter In de Mokumse jaren?
In een tijd dat veel over ‘gewone mensen’ wordt gebabbeld kan ik zeggen dat mijn persoon een gewoon mens is, geboren in Frankrijk, verder gegroeid in Italië en in Nederland. En dat mijn persoon al vierenzestig jaar op de aardbol leeft.
Je hebt een kleurrijk leven gehad, hoe ben je er toe gekomen om je ervaringen te verwerken in een boek?
Het kwam na de dichtbundel Kop leeg, waarin ik over mijn jeugd dicht, direct in het Nederlands geschreven. Daarvoor schreef ik in het Italiaans en Frans. Ik was innerlijk bezig met het terugkijken. Blijkbaar voelde ik de urgentie om het verleden vast te leggen op papier.
Is het verhaal gaandeweg ontstaan of had je voordat je begon al een duidelijke opzet in je hoofd?
Het verhaal bestond al, ik bedoel: ik had het concreet beleefd, het is mij dagelijks leven geweest. Maar het moest nog geschreven worden, vorm krijgen. Ik weet nog dat ik een boek van Alice Munro aan het lezen was en dat, plotseling uit het niets, de eerste zin van mijn boek in mijn brein verscheen: “Toen wist ik het, meer dan dertig jaar geleden in Mokum”. Ik ben meteen gaan schrijven en door blijven schrijven, dag in dag uit, ik was intuïtief bezig.
Heeft het schrijven van In de Mokumse jaren je gebracht wat je ervan had verwacht?
Ik had geen verwachtingen, ik schreef gewoon door, volledig geconcentreerd op de verleden tijd. Maar het schrijven heeft me zeker veel gebracht, veel geleerd. Het kan niet anders: schrijven is leren.
Wat hoop je dat lezers uit jouw boek In de Mokumse jaren zullen halen?
Meer dan een hoop is een wens, dat lezers door het verhaal reizen, alsof het geschreven verhaal een groot land is, zonder grenzen, en dat ze plezier aan het hebben.
Heb je al reacties gehad op In de Mokumse jaren, herkenden mensen zich wellicht in het verhaal en wat vinden ze daarvan?
Er zijn mensen die in sommige passages zich herkennen, anderen verbazen zich over de vorm of voelen zich bedonderd door de hoeveelheid aan informatie. Een lezer zei: “Het was alsof ik Goethe las.” Verschillende reacties op hetzelfde boek dus en dat vind ik fijn.
Naast het schrijven ben je ook actief in het theater, kun je ons hierover iets vertellen?
Gedurende vele jaren ben ik actief geweest met het theater maken, maar momenteel ben ik vooral actief met het vertalen. Wie weet, misschien komt weer iets nieuws op de planken, iets dat gemaakt moet worden, een theaterstuk dat weer mijn aandacht vraagt.
Als je zou moeten kiezen, zou je dan liever een theaterstuk schrijven of erin spelen?
Dat weet ik zeker: een theatertekst schrijven. Maar als ik toch op de planken zou moeten, staan dan als Flamenco danseres. Een droom: kunnen dansen als La Chana.
Waar kies je zelf voor als lezer zijnde, ga je dan ook voor een biografie of kies je dan juist voor iets uit een heel ander genre?
Als lezer lees ik van alles: biografieën, romans, novellen, gedichten, essays, echt van alles. Ik ben een lezer van hart en nieren. Kom op bezoek en je zullen het zien.
Tot slot, wat kunnen wij van jou in de toekomst nog meer verwachten?
In maart 2018 komt mijn vertaling van een aantal gedichten van J.J. Slauerhoff in het Italiaans uit. Als het aan mij ligt komt ook mijn vertaling van auteurs als Patricia De Martelaere, Fleur Bourgonje en Tom Lanoye uit. We zullen zien, maar ik ben klaar voor.
Kijk voor meer informatie over Patrizia Filia op: www.deluiaardvrouwe.nl
