Op FB zag ik een vriendin foto’s plaatsen met hashtag #100happydays. Dat klinkt leuk. Even over en weer gekletst via chat en later via Whatsapp, denk ik erover om mee te doen. Ik bedoel, dat moet toch lukken, 100 dagen van die geluksmomentjes. Zogezegd, zo gedaan.
7 juni ben ik ermee begonnen en heb nu, op het moment dat ik dit schrijf, 46 dagen opzitten. Af en toe denk ik, mmm, wat levert mij nou een geluksmomentje op? Ik kan daardoor wel eens in herhalingen vallen, maar dat zijn nou juist mijn geluksmomentjes. We leven in een tijd waar alles snel en gehaast moet waardoor wij vergeten om meer in het nu te leven en te genieten van bepaalde momentjes. Achteraf blijkt dat ik vorig jaar in een depressie ben gekomen en toen ik eind vorig jaar thuis kwam te zitten, was ik me plotseling bewust van gevoelens die ik niet wilde hebben. Te snel was ik van slag, moeite om iets positiefs te zien. Uiteindelijk met behulp van diverse mensen ben ik weer positief. Maar ik moest alleen nog weer meer in het nu leven. En door die #100happydays begin ik weer meer in het nu te leven. Genieten van die kleine momentjes. Niet continu met morgen of gisteren bezig te zijn maar met vandaag.
5 juli, dag 29, ik ga gezellig naar mijn beste vriend en zitten wij zo te kletsen, waaronder het onderwerp #100happydays. Toen zei hij dat 1000 dagen nou echt pas een uitdaging is! Excuse me! HONDERD! En hij wilde 1000 (DUIZEND) dagen van maken! Toen zei ik, alleen als jij ook meedoet! Tja, toen kon hij er niet onderuit en hij doet ook mee. Maar ik besefte dat ik die vriendin ook even in moest schakelen. Want door haar ben ik begonnen en ik dacht, dan moet ik haar ook uitdagen, want dan weet ik zeker dat ik het kan volhouden, aangezien zij al wat langer mee bezig is dan ik. Kortom, drie mensen zijn nu bezig om 1000 dagen lang geluksmomentjes vast te leggen.
Ik word me er steeds meer bewust van wat ik doe en dat in veel dingen die ik doe mijn geluksmomentjes zit. Lezen, tekenen, schrijven, tv kijken, vrienden, familie, vakantie, uitstapjes, kortom in zoveel dingen zitten zo geluksmomentjes. Was ik weer aan het appen met mijn vriendin. Zij wilde van elke 100 foto’s een album maken. Ik dacht… geen gek idee, dat ga ik ook doen. Dan heb ik iets om op terug te kijken en mij te helpen herinneren waar ik mijn geluksmomentjes uit haalde.
Ik plaats de foto’s op FB maar ook op mijn persoonlijke blog. Voor degene die geïnteresseerd in zijn, kijk gerust op mijn blog Plien’s wereld. Je kunt ook op deze site alles over lezen.
Ik ben dol op geluksmomentjes. Ook op die van anderen 🙂
Ik ook! En is heerlijk om daar even bij stil te staan 🙂