Terwijl ik zelf nog zoveel boeken heb die ik nog niet heb gelezen, blijf ik maar steeds lenen van de bibliotheek. Ik ben gewoon daar te vaak en het is niet eens mijn schuld. Ik ben daar regelmatig voor mijn vrijwilligerswerk en dan zie ik wat staan. Tja… dan kan ik moeilijk laten staan.
Nu heb ik een afspraak met een vriendin gemaakt, twee maanden geen boeken van de bibliotheek lenen, behalve de twee die ik heb gereserveerd. Als het mij niet lukt dan moet ik haar trakteren op een lunch. Pffff, dus ik ga mijn best doen en niet meer lenen!
Ik heb nog wel twee bibliotheekboeken liggen waarvan ik de ene bijna uit heb. Nou ja… bijna. Heel vaak zeg ik bijna als ik al over de helft ben, terwijl het nog wel even kan duren als ik het druk heb. Maar goed, ik lees nog die twee weg en dan ga ik beginnen met mijn eigen boeken.
Het zal best moeilijk zijn als ik weer in de bibliotheek ben en boeken zie staan die ik wil lezen of mij nieuwsgierig hebben gemaakt en niet mee mag nemen. Want tja… ik heb nog wel iets van 100 boeken of zo op mijn ‘nog te lezen’ stapel liggen. En ik wil toch wel dit jaar er aardig wat van hebben gelezen zodat het stapel toch wel stukken kleiner wordt.
Daarnaast heeft mijn zus ook nog heel veel boeken staan die ik graag zou willen lezen, maar ook mijn ouders en mijn vrienden hebben aardig wat boeken in hun kasten staan die ook op mijn leeslijst staan. Eigenlijk moet ik blij zijn dat er nooit een einde aan mijn leeslijst komt. Heerlijke wetenschap dat er nooit einde aan komt, dat er altijd wel een boek is dat ik wil lezen. Wat een geruststelling.
Dus ik moet nu tot ergens begin april volhouden en geen boeken van de bieb lenen, sterk zijn als ik weer daar moet zijn voor mijn vrijwilligerswerk, wat de komende periode erg vaak zal zijn. Maar kan ik al dat geschreeuw ‘lees mij’ van die boeken negeren?
En het heeft geen zin om mijn hoortoestellen uit te zetten want ik hoor ze dan toch nog steeds.
Als ik het niet vergeet zal ik in april weer op dit onderwerp terug komen.
