Morgen is het weer zover, gemeenteraadsverkiezing en referendum. Ik ga stemmen en daarom heb ik mij afgelopen weekend even verdiept in de partijen die in mijn stad bestaan. Het is en blijft lastig. Elke partij heeft wel iets wat mij aanspreekt maar geen enkele spreekt mij voor 100% aan. En toch wil ik stemmen. Vaak stem ik op een kleine lokale partij. Bij een stemwijzer site heb ik een test gedaan en ik kwam uit op een partij die ik wel op het oog had en die voor bijna 70% paste bij mijn mening.
Wat betreft het referendum, daar kom ik niet uit. Gelukkig kun je ook blanco stemmen. Ik kom er niet uit omdat ik beide kanten begrijp. De vraag is, wat vind ik nou net belangrijker, mijn veiligheid en daarom mogen ze mij aftappen als ik onbewust bevriend ben een verdacht persoon. Ik ga meteen in mijn hoofd het lijstje af… mijn vrienden zijn prettig gestoord en dat is ook waarom wij bevriend zijn. Ik bedoel, soort zoekt soort. Maar verdachte zaken… nee tenzij ze toch iets met de duistere wereld te maken hebben en waar ik niets vanaf weet. Ik bedoel, ik woon niet bij hun en ik zie ze niet dagelijks dus tja… weet ik veel wat ze doen als ik er niet ben.
Maar dan kom ik uit op privacy. Oké, ja, jullie hebben een punt, ik schrijf hier over mijn leven dus ik bepaal zelf wat ik met jullie wil delen. En jullie weten niet wat ik allemaal uitspook online. En het idee dat dan zomaar een veiligheidsdienst rond kan snuffelen zonder dat ik er van weet, omdat ik mogelijk verkeerde vrienden heb… Het lijkt mij onmogelijk maar nogmaals, ik heb geen idee wat ze uitspoken als ik ze niet lastig val.
Ik denk daar nog even over na!
Ik zal ook blij zijn als het weer achter de rug is, want dan hoef ik niet meer al dat politieke geleuter aan te horen. Achteraf blijkt dat ze zo’n 70% van wat ze hadden beloofd niet hebben waargemaakt. Niet meer mensen voor de ingang van het winkelcentrum staan om de folders onder je neus te duwen.
