Zoals jullie weten heb ik een depressie. Daarom slik ik antidepressiva. Ik ben al jaren bekend met depressies, alleen een paar jaar geleden kwam ik er zelf niet meer uit waardoor ik besloot om toch maar bij de huisarts om antidepressiva te vragen.
Eerst had ik een ander soort maar op lange termijn begon het averechts te werken dus maar overstappen op een andere medicatie. Die werkte beter. En ik had gehoopt dan na zes maanden af te kunnen bouwen, maar ik was er nog niet klaar voor. Eind vorig jaar heb ik het toen moeten verhogen. Daar baalde ik heel erg van. Want ergens denk ik dan, kom op, je kunt het, zwakkeling, kan je het niet zelf en ga zo maar door. Maar ik weet dat ik niet zwak ben aangezien ik al lang zonder medicatie heb gedaan.
Na enkele weken merkte ik dat last kreeg van bijwerkingen. Ik heb het hele jaar door niet veel last van fibromyalgie (een soort vorm van reuma). En nu had ik overal pijn, fibromyalgie was op het hevigst. Ik heb wel paar zwakke plekken in mijn lijf maar dit keer sloeg de pijn overal toe. Weer terug naar de huisarts en in overleg maar weer verlaagd en kijken hoe het gaat. De pijn zakte weg en gelukkig werd de depressie niet erger.
Gelukkig wordt het gemakkelijker om erover te praten of te schrijven. Depressie wordt steeds meer uit de taboesfeer gehaald. Er wordt steeds meer aandacht aan gegeven. Ik probeer er zelf niet altijd over te praten omdat ik meer ben dan depressie. Maar ik schaam er ook niet voor om te zeggen, althans de afgelopen paar jaar niet meer.
Daarom begon ik ook mijn column met ‘heb ik een depressie’. Vaak zijn wij geneigd om te zeggen, ik ben depressief. Maar je bent het niet, je hebt een depressie. Depressie kan je persoonlijkheid veranderen, beïnvloeden, maar je bent het niet. Want je bent zoveel meer dan alleen maar een depressie. Ik weet van mezelf dat ik dat heb, maar ik weet ook dat ik sociaal ben, dat ik introvert ben, dat ik creatief kan zijn, dat ik mijn vrijwilligerswerk met plezier doe, dat ik fijne en geweldige club vrienden om me heen heb waar ik goed mee kan praten maar ook lol mee kan trappen, dat ik geweldige ouders en zus heb.
Dat is hetzelfde als met fibromyalgie, ik heb het maar ik ben het niet. En zo is dat met alles. Ik kwam tot dit inzicht toen ik een boek las over hoogsensitiviteit. Wij zeggen bijvoorbeeld ook vaak, ik ben verdrietig of boos. Maar dat is niet wie je bent, je voelt je verdrietig of boos. Dus met andere woorden, ik heb verdriet of ik voel me verdrietig. Dat is wat je voelt, maar het is niet wie je bent als persoon.
Nu probeer ik de gevoelens meer in dat perspectief te benaderen. Want het gevoel is maar voor een moment. Natuurlijk kan het zo zijn dat je je langere tijd verdrietig voelt, maar het is niet wie jij bent. Het is maar een deel van jou in het grotere geheel.
