Net als velen kijk ik graag naar series en films. Niet de hele dag, maar heerlijk in de avond of op een regenachtige zondag in de middag. Maar volgens mij draag ik een te sterke bril.
Soms als ik naar een film of een serie kijk, dan zie ik plotseling dat iets niet klopt. Dan moet ik het terugspoelen.* Nou ja, dat kan alleen als ik kijk naar opgenomen films en series, anders zal ik met die onzekerheid moeten leren leven.
Ik bekijk dan dat paar luttele seconden twee of drie keer en besef dan dat ik gelijk had. Soms kijk ik met mijn beste vriend. Dan hebben we filmavond of zo en hem valt het niet op. Dan spoel ik terug en zeg tegen hem dat hij daar op moet letten en ja hoor! Dan pas ziet hij het ook. Het kan soms erg irritant zijn, want iets wat niet klopt en heel klein en onbelangrijk is, kan soms storend werken voor mij. Vooral als ik niet terug kan spoelen. Het is niet eens opvallend en je hoeft maar met je ogen te knipperen en je hebt het gemist. En toch dat ene momentje valt mij dus op! En nu vraag ik mij opeens af, vindt hij het niet irritant om samen met mij te kijken?
Het kan net dat moment zijn dat ze eerst zo stonden en plots staan ze andersom of in andere volgorde en dan hup staan ze weer zoals ze eerst stonden. Het is gewoon in één seconde en toch… Of ze houden eerst zo vast en plots net iets anders.
Maar wat mij niet opvalt, is als ze bijvoorbeeld een polshorloge dragen terwijl in dergelijke horloges er in die bepaalde tijdsperiode niet eens bestonden. Er werd gezegd dat een figurant in de film ‘Gladiator’ een horloge droeg. Nou… blijkbaar is mijn bril toch niet zo sterk, want ik heb het nog steeds niet gezien.
Dus mij valt meer op of ze op juiste plek staan, of de deur open was of dicht en dat soort dingen. Maar ik ga niet controleren of de feiten kloppen. Hoewel ik gisteravond dacht, hé, dat klopt niet. Ik keek naar een erg leuke serie ‘The Musketeers’. En plotseling zei de kardinaal (yep, degene die de huidige Dr. Who speelt) tegen de verbannen koningsmoeder: ‘wat heb je lange tanden…. grootmoeder.’ Vanmorgen bedacht ik mij opeens, dat klopt niet. Het verhaal ‘Roodkapje’ is pas veel later geschreven door de Grimm broers geschreven in de 19de eeuw. Kijk, daar kan ik dan ook druk mee bezig zijn. Dus hoe kan die kardinaal in de 17de eeuw het verhaal kennen? Even googlen en wat blijkt, Charles Perrault heeft het eerste keer over Roodkapje ergens in de 17de eeuw geschreven. Dus ja, het klopt dus wel. Alleen in zijn verhaal overleeft Roodkapje het niet, hoe triest.
Het is soms irritant dat mij die dingen opvallen, net zo irritant als je een acteur voorbij ziet komen op je scherm en je denkt, ‘mmmm die ken ik ergens van, maar waarvan.’ En je kunt het niet loslaten. Het is vooral irritant als ik niet terug kan spoelen om zeker te weten dat wat ik had gezien ook correct was of niet. Want, zoals ik eerder zei, dan moet ik met die onzekerheid leren leven.
Dan vraag ik mij toch af… zien die regisseurs dat dan niet of in de montagekamer! Misschien moet ik maar daar naar solliciteren zodat alles gewoon klopt. Dat lijkt mij nou leuk werk… kijken of alles klopt en daarvoor betaald worden.
Goed, ik ga weer verder kijken.
* Voor de huidige generatie: terugspoelen is het woord dat gebruikt werd toen wij videobanden hadden (videobanden zijn weer de voorlopers van DVD’s).
