“Rustig, Claus.”
“Wat nou rustig! Die achterlijke elfen staken vlak voor Kerst en die domme rendieren vonden dat ze niet achter konden blijven! Waarom? Omdat de hele wereld zich druk heeft gemaakt om die stomme Pieten van collega Sint. Nu zijn de elfen en rendieren boos dat de wereld zich niet druk om hen maakt!”“Claus, denk aan je hart! En stop met dat op en neer lopen, ik word daar onrustig van!”
“Jij wordt er onrustig van? Wat denk je van mij! Ik heb het zwaarder dan die zogenaamde heiligman. Hij heeft maar paar landjes die hij moet bezoeken. Maar ik moet de hele wereld rond! En dan zeg jij dat ik rustig aan moet doen! Hoe wil jij dat ik die kindertjes blij kan maken wanneer mijn medewerkers staken?”
“Claus, volgens de ELF-unie hebben elfen recht om te staken.”
“Die ELF-unie kan de pest krijgen. Beseffen ze niet dat ze het juist goed hebben? Ze mogen blij zijn dat ze werk hebben, goed betaald worden, goed eten krijgen. Die Pieten waren juist bang dat ze hun baan kwijt zouden raken.”
“Ja, maar Claus, ze willen alleen maar erkend worden.”
“Erkend worden! De hele wereld erkennen elfen. Er zijn mensen die zich verkleden als elf! Wat willen ze nog meer?!”
“Ik weet het Claus. Maar je moet toch echt aan je bloeddruk denken. En nogmaals stop met dat heen en weer geloop. Zo slijt het vloerkleed te snel, Claus.”
“Ach mens, jij maakt je druk om een vloerkleed terwijl dit jaar misschien al die kindertjes over de hele wereld teleurgesteld worden omdat ik niet op tijd de cadeautjes kan leveren en omdat die waardeloze rendieren meer voer willen en minder zweep willen. Maar met die zweep gaan ze harder en ik raak ze niet eens aan met die zweep!”
