Zo, dat waren twee spannende weken! Vierentwintig medailles! Ja, je raadt het al, de Olympische Spelen. Ik vond het net een soapserie. Alle emoties kwamen voorbij. Ik was op dat moment even blij dat ik niet hoefde te werken zodat ik deze kortlopende soapserie kon volgen.
Ik voelde met de sporters mee zoals Jan Smeekens en Koen Verweij. Vreselijk leek mij dat zeg! Zie je een 1 staan bij je naam en dan blijkt het achteraf dat het een 2 had moeten zijn! Waanden ze zich voor één moment de kampioen, winnaar en achteraf toch niet. Vooral voor Koen Verweij vond ik het vreselijk, 3/1000!!! Nu ik dit zo schrijf, besef ik, die twee weken waren eigenlijk meer een thriller marathon! Stress, spanning en hoe ging het aflopen.
Tja, dan die arme Sven Kramer. Hij was gewoon vervloekt omdat bij bepaalde dingen het pas bij de derde keer goed kan gaan. Drie maal is scheepsrecht, dus hij zal bij de volgende Spelen hoogstwaarschijnlijk wel goud behalen op 10 km. Iedereen viel over hem heen toen hij aangaf dat hij door zijn rug een slechte dag had en dat hij ervan baalde. Het geeft alleen maar aan dat ook hij maar een mens is. Dus geen alien en daardoor wist ik dat ik niet naar sciencefiction keek. Maar wel een thriller, want hij was vervloekt.
Hoewel ik mijn twijfels over Ireen Wüst had, bewees ook zij dat zij geen alien is. Ondanks het feit dat zij de beste was van allemaal, was het tenminste niet allemaal goud dat er blonk. En tja, met het ene zilver was zij tevreden en met ander iets minder. Je kunt niet alles hebben. En daardoor bewees zij dat zij ook maar een gewoon mens is.
Blijkbaar waren de Nederlandse schaatsers toch wat beangstigend voor de anderen, dat die zo spontaan terugtrokken van de 10 km! En dat is nou winnaarsmentaliteit, tsk! Tja, dan geef je het toch wel weg, maar ach daar had geen enkele Nederlander een slapeloze nacht van.
En dan die overenthousiaste Anema! Tja… Amerikanen hebben inderdaad 0 medailles op het langebaanschaatsen gehaald! Dat maakte hij hun wel effe duidelijk, 0!!! Ach, ik deed hetzelfde op facebook tegenover een Amerikaanse vriendin. Alleen werd dat intern gehouden.
En dan had ik nog niet eens over wat er achter de schermen gebeurde. Beschuldigingen over en weer. Zoals de Noren, die eigenlijk de Nederlandse sporters nog net niet beschuldigden van doping. Nee, ze beschuldigden het Nederlandse controle systeem. Jaja, ze durfden gewoon niet toe te geven dat de Nederlanders gewoon super waren! O, nu ik dat zo zeg, zullen ze misschien wel de kinderen van Louise Lane en Clarke Kent zijn? Ach, ze waren gewoon te goed!
En dan tja, dan hadden we nog onze Bob die zich even uitsprak over zijn ontevredenheid. Dat mag maar het is de vraag of het verstandig was dit en plein public te doen… Ach, hij is toch eindelijk weer op het podium terechtgekomen! Petje af hoor! En tja, Bergsma… Wij kunnen wel van alles gaan zeggen en schrijven, hij zal zijn redenen hebben. En hij had in ieder geval goud weggesnoept van Kramer. Maar het leverde wel dat extra tintje aan de soap.
Kortom het was een prachtige soap/thriller weken zeg! Trots op de sporters die Nederland op sportgebied naar een hoger niveau tilde. Één ding weet ik zeker, ik zou het niet na kunnen doen.
