Phubbing, ook weer een woord waarvan ik denk, wat betekent dat nou in godsnaam?!
Na wat gegoogle ben ik erachtergekomen wat dat betekent. Het betekent met je mobiel bezig zijn in plaats met de mensen om je heen. Dus je bent bijvoorbeeld gezellig aan het lunchen met je vrienden maar je bent vooral met je mobiel bezig. Kortom, je bent op een asociaal manier sociaal bezig.
Oké, oké, ook ik maak mij daar af en toe schuldig aan, maar nooit als ik gezellig uit eten ga. Want juist dat soort momenten moet je gewoon gezellig kletsen met degene die tegenover je zit. Maar ik ben erwel schuldig aan omdatik af en toe foto’s maak en die op facebook plaats en tussendoor even check of er geliked wordt en of er op gereageerd wordt. Maar dat is alleen als ik gezellig de hele dag op stap ben. En dan is dat eigenlijk niet nodig. Want al die likes en reacties staan er morgen ook nog. En zo belangrijk is het ook weer niet. Ik kan de foto’sook morgen posten in plaats op de dag zelf.
Het is moeilijk voor te stellen voor mensen onder de 25 ofzo, maar ooit hebben wij in het verre verleden hebben zonder die dingen kunnen leven! Ja echt! Ik weet het, mensen onder de 25 jaar vallen nu spontaan van hun stoel af. Een tijdsperk zonder mobiel! Yep, echt. Toen waren er van die telefooncellen waar je muntjes in moest gooien. Gosh, goede ouwe tijd! Toen waren wij niet 24 uur per dag te bereiken. Ben je weg, dan ben je weg, klaar! Maar tegenwoordig moet je overal bereikbaar zijn en wij zijn daar zo aan gewend dat het nu de normaalste zaak van de wereld is dat je gesprekken aan tafel onderbreekt om even je telefoon op te nemen of iemand haar of zijnsmsje/whatsapp op antwoorden. Ook hier wil je sociaal gedrag tonen maar eigenlijk is het asociaal gedrag tegenover de mensen die bij jou aan tafel zitten.
En zeg nou eens eerlijk,het is toch van het zotte dat je met iemand zit te kletsen via sociaal media terwijl die misschien paar deuren verderop woont. Vroeger ging je gewoon de straat op en kletste je met elkaar of je belde aan. Maar toegegeven, dankzij de sociaal media heb ik nu wel wat meer vrienden en een aantal zijn zelfs goede vrienden geworden. Want juist achter het scherm kan ik mijn verlegenheid verbergen en hoef ik niet bang te zijn of ik iemand wel of niet goed verstaan heb.
Daarnaast is de wereld kleiner geworden. Een van mijn goede vriendinnen komt uit Amerika. Dankzij de sociaal media kunnen wij regelmatig met elkaar kletsen via whatsapp of skype. Wat een uitvinding. Is het zo hoe de mensen zich voelden toen ze voor het eerst op verre afstand met elkaar konden bellen en op afstand de stem kunnen horen van iemand die zij misschien maar 1 keer per jaar kunnen zien of misschien zelfs nooit. Duidelijk, tijden veranderen!
Daarnaast hebben doven nu veel meer vrijheid en zijn veel minder afhankelijk van een ander om dingen te kunnen regelen.
Dus er zijn ook voordelen maar zelf merk ik dat het soms hinderlijk is om alsmaar met mijn mobiel bezig te zijn. Ik probeer nu zelfs te minderen door het mobiel vaker thuis te laten, of internet uit te schakelen of gewoon geluid uit en genieten van het moment. Het moment en tijd die ik besteed met goede vrienden of familie. We leven teveel met zo onding. Oké,oké, het is geen onding maar het neemt wel een te belangrijke plaats in ons leven. En daardoor gaan veel dingen langs ons heen die in ons directe omgeving afspelen.
Kortom, sociale media zijn fijn want het verkleint de wereld maar het veroorzaakt ook asociaal gedrag. In ieder geval heb ik weer een nieuw woord geleerd, phubbing!
