Ik heb nog iets van 4 weken revalidatie te gaan. We gaan nu naar het eind toe werken. Op gegeven moment moet ik zelf het circuit uitzetten, de reden is om te kijken of ik weet welke oefeningen ik moet doen en of ik het goed doe. Want ik moet het namelijk wel doorzetten als ik geen training meer heb. Dus thuis oefenen. Ik moet alleen in de zomer kijken wanneer ik het ga doen, aangezien dat mijn hele woning dan zo 30 graden is! Ik zal waarschijnlijk mijn wekker erg vroeg moet zetten en dan de oefeningen doen in plaats van de avond.
Ik merk wel nu, ik niet meer werk en door de revalidatie, dat ik eindelijk grip krijg op aantal zaken. En doordat ik voor een hoger percentage ben afgekeurd, heb ik wat meer rust. Nu houd ik mijn huis beter bij, heb ik meer energie en durf weer vooruit te plannen. Dit is nu allemaal prima te doen zolang ik niet werk. Ga ik weer werken dan weet ik dat ik mijn energie weer kwijt ben door te werken. Maar toch moet ik voor aantal uurtjes werken in de toekomst. Maar dat is een zorg voor na de revalidatie.
Ik wandel nu elke dag. Het is geen moeten meer geworden maar een gewoonte. Ik heb zelfs afgelopen maandag in een hagelbui gelopen. En zo worden een aantal dingen stapsgewijs een gezonde gewoonte. Waar ik ook trots op ben is dat ik al weken niet meer even tussendoor boodschappen doe. Ik gaf te gemakkelijk toe aan mijn moeheid en emoties. Dus dan haalde ik een zak chips of iets dergelijks maar natuurlijk meteen een zeep of zo iets. Kortom een excuus, geen goed excuus natuurlijk. Stapsgewijs kom ik er. Natuurlijk wil ik het liefst meteen op alle fronten op de goede weg zitten en alles gelijk goed aanpakken. Maar zo werkt het helaas niet in praktijk.
Ik heb altijd verschillende disciplines gehad maar van verschillende instanties. En nu heb ik ze allemaal onder één dak. Ze communiceren met elkaar om daardoor beter af kunnen stemmen op mijn situatie en hun traject op elkaar afstemmen.
Ik ben mijn fysiotherapeute dankbaar dat zij mij op dit revalidatiecentrum heeft gewezen. Ik heb de 25 minuten reistijd er wel voor over, hoewel ik nu af en toe toch wel merk, pfff daar gaan we weer. Maar ik ga altijd met goed gevoel naar huis en dat is belangrijk.
