Vorig week appte een vriendin van mij dat zij bezig was om haar dvd-kast om te zetten met een boekenkast. Het was voor haar ook meteen een goede reden om de grote collectie dvd’s door te spitten en op te ruimen. En zo kwam zij ook dvd’s tegen van Barbapappa en Niels Holgerson en begonnen wij weer onze goeie ouwe tijd te herbeleven door allerlei series op te noemen waar wij vroeger als kind naar keken.
Door Niels Holgerson moest ik aan Vrouwtje Theelepel denken of Maja de Bij. Ik vind toch de oude versie van Maja de Bij leuker dan de nieuwe versie, net als met Smurfen, maar dat is gewoon denk ik door het sentimentele, zo van vroeger was het leuker!
Zij maakte een opmerking, “vroeger was tv kijken nog bijzonder”. En dat klopt. Want toen hadden we nog maar enkele zenders. Je ging er naar uitkijken. Ik kan mij nog heel goed herinneren dat ik op gegeven moment naar elke woensdagavond uitkeek, want om half 8 begon dan de serie Oshin op België. Mijn vader had dan op dat moment geen enkel zeggenschap meer over de tv en wij vrouwen waren dan de baas. Waarom ik Oshin altijd heel goed herinner weet ik niet, misschien omdat het verhaal toch een impact op mij had en dat ik voor het eerst echt bewust was van een heel andere cultuur.
En zo wij bleven series opnoemen waar wij vroeger naar keken, Snorkels, Inspector Gadget, Candy, Belfy en Lillibit, Alleen op de wereld, Er was eens (een serie dat over het lichaam ging), Storyteller, Seabert, X-men, Transformers en zo gingen we maar door. Heerlijk! Maar ik besefte ook dat we oud zijn, zeg! We kennen elkaar eind van de maand 20 jaar! Pfff… Toen waren wij nog jong en (on)schuldig en nu alleen maar (on)schuldig.
En afgelopen week tagde mijn zus mij op Facebook. Een serie waar mijn zus en ik vaak naar keken, Jem. Die was ook zo leuk!!
Vaak keken mijn zus en ik op zondagochtend naar tekenfilms en toen wij BBC ook konden ontvangen, keken wij daar ook regelmatig naar al verstonden of begrepen wij geen ene moer van wat er gezegd werd, wij vonden het leuk! En als mijn vader vroeg wakker was, kwam hij gezellig meekijken, dat was niet heel vaak. En anders keken wij dus naar NL 3 (tegenwoordig NPO), die hadden vaak ook op zondagochtend kinderseries.
En als ik me goed herinner was er een tv-gids die altijd een strip had achterin van een tekenfilm. Zo verzamelde ik alle strips van Belfy en Lillibit maar ook van Candy. Ergens denk ik nu, jammer dat ik die niet meer heb. Toen was ik al hip want het Japanse anime, zoals Candy, is erg in tegenwoordig.
Ik vind wel jammer dat sommige series niet meer uitgezonden worden, ik zou eigenlijk wel weer naar willen kijken. En ben ik nu wel geneigd om te gaan kijken of van enkele oude series ook op dvd te verkrijgen zijn maar nee, ik ga deze column afsluiten en mijn slaapkamer doen.
