Mogen de scholen weer open, blijven er helaas een aantal dicht. Zo ook de school waar ik stage liep, behalve voor de noodopvang. Want nu is het oppassen voor de gladheid. Sneeuw is leuk maar zodra erover heen wordt gelopen/gegleden dan is het oppassen. En toch ga ik straks weer een ommetje maken, kijken of dat lukt.
Normaal als ik achter mijn bureau zit, heb ik best redelijke veel licht en uitzicht. Maar er ligt sneeuw op mijn dakramen dus is het nu knus donker en geen uitzicht. Het voelt net aan of ik helemaal ben ingesneeuwd. Wat natuurlijk niet zo is, maar als ik achter mijn bureau zit dan is dat gevoel er wel. Heerlijk! Ik zelf vind de kou heerlijk alleen mijn lijf vindt dat niet altijd geweldig, maar daar trek ik niets van aan.
Wel verwacht ik dat ik straks door het schuine dak een lawine krijg op het balkon. Dat zou wat zijn! Ingesneeuwd en lawine… Oké, overdreven natuurlijk, maar dat gevoel is er en dat is toch wel heerlijk gevoel. Gewoon het idee dat er eindelijk een echte winter is die weer voor veel overlast zorgt. Ik weet dat ik eigenlijk gemakkelijk praten heb, want ik hoef de deur niet uit voor werk aangezien ik momenteel toch geen baan heb. En de enkele afspraken die ik heb staan, zijn allemaal op loopafstand.
Ik denk dat ik wel de sneeuw van mijn auto afhaal, zodat dat niet straks met een hele dikke laag vast is gevroren. Wel moet ik zeggen dat ik heel weinig rijd maar toch… Je weet het maar nooit en juist omdat ik nauwelijks rijd, is het wel verstandig om hem sneeuwvrij te maken.
Verder gewoon lekker genieten!
