Soms zit ik achter mijn laptop te staren naar het scherm en denk, waar wil ik dit keer over schrijven. Soms komen onderwerpen zo binnen vliegen en soms denk ik… tja, waar wil ik over schrijven, over welke onderwerpen. En er komt gewoon niets binnen. Hoewel er genoeg te schrijven is over de wereld maar daar wordt al genoeg over geschreven.
En plots schiet me een onderwerp te binnen…
Helaas heb ik nog steeds geen werk maar ondanks dat verveel ik mij geen ogenblik. Wel heb ik vanaf het begin van mijn ontslag (reorganisatie) ervoor gezorgd dat er structuur in mijn leven is. Het verloopt niet altijd even soepel omdat mijn gezondheid soms het toch even anders bepaalt. Maar over het algemeen heb ik mijn vaste dingen om ervoor te zorgen dat ik structuur heb. Mijn wekker gaat elke werkdag om 7 uur af. Dat ik niet werk, betekent in mijn ogen niet, dat ik zomaar elke dag ga uitslapen en wel zie wat de dag brengt. De reden dat ik elke dag om 7 uur opsta (ik blijf wel even een half uurtje liggen om rustig wakker te worden, maar dat deed ik ook toen ik werkte), is als ik werk heb dat ik dan gewend ben om vroeg op te staan. Verder vind ik het vaak ook zonde van mijn tijd om lang in bed te blijven liggen hoe heerlijk het ook is, vooral in de winter, maar ik heb dan meer tijd om dingen op mijn gemak te doen. Dus in het weekend slaap ik uit en als ik zeg uitslapen dan is het in meeste gevallen 8 uur, half 9. Dat is voor mij uitslapen. Slaap ik uit tot half 10 of zo dan is dat een wonder!
Maar misschien doe ik dit ook omdat ik niet wil dat mensen denken dat ik maar mijn hand ophoud en niets doe. Ik heb geen WW meer en heb geen bijstand aangevraagd. Ik heb bewust voor mijn gezondheid gekozen en dat ik daardoor een lager inkomen heb, neem ik voor lief. Ik ben helaas al een aantal keren door werk opgebrand, kreeg weer meer fysieke problemen en raakte depressief. En het stomme is… ik voel dat ik soms mijzelf nog moet verdedigen naar sommige mensen toe maar dat is een verspilling van energie. Als zij dat nu nog niet snappen dan is het hun probleem.
Natuurlijk zou ik dolgraag weer willen werken en zou het liefst full time willen werken, maar helaas gaat dat niet zomaar met mijn gezondheid. En weer schiet ik in verdediging.
Laat ik het erop houden dat ik gewoon weet wat het beste voor mij is en niet ervoor hoef te verontschuldigingen hoe ik mijn leven leid.
