De afgelopen weken heb ik vooral geschreven over hoe ik in het leven sta, allemaal geïnspireerd door de boeken die ik had gelezen. En weer heb ik een boek gelezen dat mij heeft geïnspireerd, maar dat komt een volgende keer. Nu wil ik weer over mijn werk schrijven.
Hoe gaat het op het werk? Heel wisselend, maar ik ben gelukkig wel gewend aan die reisafstanden. Ik heb nu ook de sleutel van mijn werk waardoor ik nu om half 8 kan beginnen. Want dan ben ik de file en de grote drukte op de weg voor. En sta ik alleen op de terugreis in de file. Dat is ook beter voor mijn enkel. Dan belast ik het niet twee keer per dag met steeds gas, remmen, gas, remmen en dergelijke. Daarnaast is het ook wel lekker om vroeg te beginnen, dan kan ik op mijn gemak opstarten, bakkie thee drinken en mails doorlezen.
Wel kunnen de dagen soms daardoor erg lang zijn. Door de systeemproblemen kunnen we helaas thuis niet in de mails kijken en dergelijke. Maar hopelijk is dat de komende week opgelost en kunnen we dat weer van huis uit doen. Want ik
merk dat ik het wel prettig vind om op maandag alvast even de mails thuis door te nemen zodat ik weet wat ik dinsdagochtend even moet doen.
Fysiek begin ik te wennen aan mijn werk en heb ik op dat gebied wel een redelijke balans gevonden. Mentaal is het soms even moeilijker, want ik heb geen antidepressiva als ondersteuning. Wel ben ik van mening dat ik het niet meer nodig heb, voor nu. Dus moet ik mentaal even nog zoeken hoe ik met bepaalde situaties om kan/moet gaan. Gelukkig ben ik redelijk goed in zelfreflectie en praat er ook veel met een vriendin over die ook in het onderwijs zit. Dat is wel fijn. Maar deze school is wel pittiger dan de vorige school dus daar moet ik nog even mentaal mijn weg in zien te vinden. Ook dat hoort bij het proces van leren. Want ik heb misschien wel veel levenservaring maar veel werkervaring op school heb ik niet.
Wel heb ik nog geen dag spijt van mijn keuze omdat ik op deze school op de lange termijn veel kan betekenen voor slechthorenden. Ik ga met een collega, die ik persoonlijk al langer via mijn zus ken, kijken naar een vak en de lesinhoud daarvan. Is het goed genoeg, komen doven en slechthorenden allebei goed aan bod, wat doet het met je zonder of met hoortoestellen en allemaal van dat soort vragen/onderwerpen. Dat is ook waarschijnlijk één van de redenen waarom ik aangenomen ben. Dat ik als slechthorende naar bepaalde dingen ga kijken en dat bespreekbaar maak. En dan samen kijken hoe kunnen we het anders doen.
Het is een werkplek met heel veel uitdagingen en waar ik als mens veel zal leren over mezelf en hoe ik kan groeien als mens. Ik moet leren de rust in mezelf te behouden op de momenten dat dat nodig is. Ik kan namelijk soms heel snel emoties van de anderen oppikken waardoor ik mijn rustpunt in mezelf even kwijt raak. Dus dat is wel iets waar ik kan werken. Ook dat hoort bij het leer- en ontwikkelingsproces als mens zijnde. En mag ook minder perfectionist zijn dus minder eisen van mezelf. Zo zie je maar weer, een mens is nooit maar dan ook nooit klaar met het leren en ontwikkelen.
