Eindelijk.
Ik krijg de hulp waar ik al zolang om gevraagd heb.
Voor die verdomde chronische depressie.
Vandaag start ik met therapie.
De aanvraag daarvoor loopt al vanaf half december. Ondersteund door mijn huisarts en dan zijn we nu drie maanden verder. Hoezo wachtlijsten? Het is niet anders.
Klagen doe ik niet. Wil ik niet en zinloos.
Eerst de nodige weken klinisch. Hoelang? Interesseert me geen bal; zolang als nodig is. Het worden vele weken, misschien wel maanden. Daarna volgen nog de nodige sessies ambulant. Dat heet nu eenmaal zo terwijl ik slecht ter been ben. Humor toch?
Ik heb met de gedachte gespeeld om een sabbatical in te lassen.
Even een aantal maanden helemaal geen Facebook en meer van dat soort ongein.
Het is bij een gedachte gebleven: ik doe het niet. De energiemeter gaat voorlopig wel even een paar tandjes lager. Ik neem een tablet mee zodat ik af en toe wat contact kan blijven houden. Vooral alle zin, onzin en humor lezen van FB-vrienden. Heb ik zin en energie om zelf wat te schrijven dan doe ik dat. Is het anders dan dus niet.
De tassen staan klaar met alle spullen die ik wil meenemen.
Vooral veel om te lezen, puzzelboekjes en zo. Even een vlucht uit de werkelijkheid maar vooral werken aan mijzelf. Eén ding weet ik zeker: ik kom hier vele malen sterker uit dan ik nu ben.
Mijn vrouw heeft mij vanochtend naar de kliniek gebracht waar we allebei zo naar verlangen.
Ja natuurlijk, ook zij heeft uitgekeken naar dit moment. Zij heeft het al vele jaren minstens zo moeilijk gehad als ikzelf. Ook op zo’n momenten is zij vele malen meer dan alleen maar mijn vrouw. Ik hou van haar als van geen ander.
Of ik wil of niet: ik denk aan al die vluchtelingen.
Wij gaan gewoon met de auto, niet met een gammel bootje op weg naar een onzekere toekomst.
Ook ik vlucht voorlopig even. Ik weet waarom en waarheen.
Ik voel mij meer dan rijk.
Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundel Vis op vrijdag!
[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
Neem vooral de tijd Rob, veel sterkte voor jou en natuurlijk voor Elly.
Harie en Mo
Dank; komt helemaal goed.
Hou je taai Rob. Er komt voor jou ook weer een ander (beter) leven waarin je het zonnetje weer ziet schijnen en het weer zinvol wordt. Je uitkijkt naar een nieuwe dag, omdat je nog zoveel wilt doen…een doel hebt.
Heel veel respect dat je deze stap durft te zetten en voor je vrouw die je blijft steunen….moordwijf 😉
Wens jou, je vrouw en kinderen veel sterkte!
Lieve groetjes,
Mieke
Dank Mieke, vooral dat moordwijf. 🙂 Ook met steun van haar gaat ons dit lukken.