Het is weer zover.
Carnaval. Het feest om eens lekker uit je bol te gaan, een paar dagen gewoon gek doen en samen plezier maken. Het feest van de narren en de gekken dat je vooral samen viert. De bedoeling is om het bovenal ook gezellig te maken en te houden.
Gewoon gek doen; hoe doe je dat?
In mijn nóg jongere jaren ben ik een enthousiast carnavalsvierder; nu al jaren niet meer.
Ik kan er wel van genieten als ik zie hoe andere mensen zich amuseren. Maar de echte carnavalskelk mag ook nu aan mij voorbij gaan.
Toch wil ik wat schrijven over carnaval. Doodsimpel omdat ik een rasechte Limbo ben en toevallig ook nog zo af en toe wat stukjes schrijf. Dan kriebelt het natuurlijk wel!
Je mag toch zeker verwachten dat ik dan nu een stukje schrijf over dat al te gekke feest, waarin mensen anderen ontmoeten die ze soms zelden of nog nooit hebben gezien. Dat maakt ook helemaal niet uit want carnaval vier je samen. Gewoon omdat het feest is.
Ik stel je teleur: ik ga nu eens helemaal niks schrijven over carnaval.
Dat heb ik al een paar keer gedaan in eerdere stukjes zoals “Carnaval” en “Elf november”. Die vind je ook in mijn nieuwe bundel “Vis op vrijdag” die dezer dagen verschijnt. Ik wil niet dat mijn columns saai worden voor de lezers omdat ik alsmaar over dezelfde thema’s schrijf.
Dus niks over carnaval.
Ditmaal wil ik serieus gewoon een beetje gek doen: een column schrijven over carnaval terwijl die helemaal niet over carnaval gaat.
Kan dat? Ja natuurlijk kan dat. Een columnist staat nooit voor een gesloten deur.
Altijd weer wat verbale onzin en mensen vinden dat ook nog het predikaat column waard. Zo eenvoudig ziet het leven van een columnist er dus uit. Gewoon nonsens opschrijven en mensen gaan het nog lezen ook. Ik zeg niks.
Nou moet ik er natuurlijk wel nog wat van zien te brouwen: schrijven over carnaval terwijl ik niks over carnaval wil zeggen. Ik ben al een aardig stuk op weg: onzinnig geleuter over niks. Dit wordt een column waar je dus helemaal niks aan hebt.
Wat zou het? Het is immers carnaval!
Haha. Maakt allemaal niks uit. Even een paar dagen heerlijk genieten.
Zet dat masker af waarachter je al het hele jaar schuilgaat!
Ik zeg helemaal niks. Ik durf niet eens meer alaaf! te zeggen.
De kleuren groen, geel en rood zeggen genoeg.
Het is carnaval!
Getogen in Brabant en ook nog eens lang in Nijmegen gewoond gaat het hele Carnaval gebeuren toch nog langs mij heen.
Vriendelijke groet,