Ruim een half jaar geleden hebben ze in het ziekenhuis een zogeheten PET-scan gemaakt. Dit in verband met een operatie ten behoeve van de bloeddoorstroming in buik en benen. Als bij toeval ontdekken ze daarbij ook een vlekje op mijn long. Het is te miniscuul om te zeggen wat is het maar sindsdien ga ik voor controle routinematig even bij de longarts langs.
Zo ook een paar maanden geleden. Het vlekje zit er nog en is gegroeid. Nog altijd te klein om te kunnen beoordelen wat het precies is maar het zou best kwaadaardig kunnen zijn. In normale mensentaal heet dat gewoon kanker. Voorstel is om een kijkoperatie uit te voeren; ik vind het pri-ma. Allang blij dat ze er door toeval zo vroeg bij zijn. De zoveelste keer weer een geluksvogel.
Wat is een kijkoperatie? Kijken ze nou alleen of opereren ze ook? In het verleden ligt de nadruk op kijken, met name in een hol orgaan zoals bijvoorbeeld de buikholte of de longen. Tegenwoordig kunnen ze via een buisje dat ze aanbrengen in dat holle lichaam ook instrumenten in het lichaam brengen en zonodig meteen opereren.
Dat vlekje bij mij.
Er zijn drie opties. Blijkt bij de kijkoperatie dat het goedaardig is dan hoeft er niets te gebeuren of ze snijden het toch weg; voor de zekerheid. Popje gezien kastje dicht en einde ingreep. Optie twee is dat ze (een stukje van) dat vlekje wegnemen en in het laboratorium verder laten onderzoeken of het goed- dan wel kwaadaardig is. Dan kan alsnog een volgende operatie nodig zijn. Bij optie drie is al tijdens de kijkoperatie meteen duidelijk dat het kwaadaardig is. In dat geval halen ze hoe dan ook dat vlekje weg en meteen -in mijn geval- de bovenkwab in de linker long waar dat vlekje zit. Iedere long heeft drie van zulke kwabben dus de longcapaciteit neemt dan naar evenredigheid af.
Die kijkoperatie heb ik inmiddels gehad. Officieel een videogeassisteerde lobectomie van de linker bovenkwab; ongecompliceerd verlopen. De chirurgen hebben dus de bovenkwab van mijn linker long weggehaald, incl. dat meer dan verdachte vlekje. Na de operatie is er een drain aangelegd om overtollig vocht vanuit het operatiegebied te kunnen afvoeren. Ze doen maar: over een paar dagen ga ik naar verwachting lekker naar huis.
Na de operatie kan ik mij in en om het ziekenhuis vrij bewegen. Ik ga lekker een half uurtje naar buiten en in de lift naar boven: schrik. Mijn rechterwang is helemaal opgezwollen en mijn rechteroog zit half dicht. Ik meld het keurig bij de verpleegkundigen; die zien genoeg. Nog geen uurtje later precies hetzelfde met linkerwang en -oog. ’s Avonds zijn mijn gezicht en ogen zo opgezwollen dat ik niets meer kan zien. Bovendien een gezwollen borstkas en stierennek. Blijkt een “subcutaan emfyseem” te zijn: lekkage van lucht uit de drain. Niet ongewoon. Die zoekt zich onderhuids een weg naar het hoogste punt in het lichaam en dat is o.a. mijn hoofd. Blij dat mijn hersenpan niet hol is.
Ik bel mijn vrouw om haar te waarschuwen hoe ik er uitzie. Zij schrikt zich op bezoekuur rot; ik herken haar enkel aan haar stem. Wil ik haar een beetje zien moet ik met mijn vingers mijn oogleden optillen. Na een paar dagen gaan mijn ogen weer wat open en de dagen erna slanken mijn wangen weer wat af. Wat een genot om gewoon te kunnen zien.
In een ziekenhuis blaak je meestal niet van energie. Je voert geen klote uit, veel slapen en zielig uit je ogen kijken. Van dat laatste heb ik geen last maar van die eerste twee wel. Ik lig er tien dagen, nog te lui om wat dan ook te doen en slaap meer dan een os zou kunnen. Even bijtanken na die narcose. Totaal geen lichaamsbeweging. Bij het ontslaggesprek blijk ik ruim zeven kilo te zijn afge-vallen. Ik zie het bekende formulier “Leefregels voor patiënten” liggen; dat krijg ik straks mee naar huis. Mijn verpleegkundige vult dat bij ontslag routinematig in maar zij wordt even weggeroepen. Bij de laatste vraag kruis ik stiekem alvast het hokje aan “Niet stofzuigen/poetsen gedurende 52 weken”. Mijn verpleegkundige zet er een smiley bij.
Dit was mijn achtste operatie in drie jaar tijd. Daarnaast nog een paar keer tussentijds opgenomen geweest. Ik vind het voorlopig wel even genoeg. Voor dit moment denk ik alleen aan een maandje vakantie. Even helemaal niks meer doen, ook geen columns schrijven. Eind augustus of zo ben ik er vast wel weer.
Ik kan mij iedere vakantie veroorloven waar menigeen alleen maar van droomt. Ik ga dan ook een geweldige droomvlucht maken naar een luxeoord waar ik altijd alles bij de hand heb.
Heerlijk thuis.
Fijne vakantie allemaal!
Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundels Vis op vrijdag en Ik hengel maar wat!
[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
[bol_product_links block_id=”bol_5a3418acac9a0_selected-products” products=”9200000086862039″ name=”Ik hengel maar wat rob” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
