Op 27 april is het zover: Koningsdag.
Ons aller Alex heeft dat wat vroeger op 30 april Koninginnedag wordt genoemd eindelijk in een nieuw jasje gestoken. Als fanatiek monarchist volg ik al die ontwikkelingen uiteraard op de voet. Menig Oranjereporter kan een puntje zuigen aan mijn kritische en ongeëvenaarde kennis van het koningshuis. Ons koningshuis.
Alex belt mij vorige week nog om te vragen of deze nieuwe stijl echt wel door de beugel kan.
Hij wantrouwt regelmatig zijn eigen koninklijke adviseurs maar hij weet dat hij dan altijd op mij kan terugvallen. Gewoon, mannen onder mekaar.
Mijn advies is natuurlijk: Knul, doen! Die jongen weet waar hij mee bezig is!
Van mijn voorstel om dat jaarlijkse gedoe helemaal af te schaffen is hij nu nog even niet gecharmeerd. Komt wel. Kwestie van tijd. Leer mij Alex kennen.
Alex -geloof mij- is heus de domste niet.
Zijn hele leven al is hij gedrild en klaargestoomd om ooit zijn moeder op te volgen. Ik ben blij dat ik nooit zo’n moeder heb gehad. Ik heb intens medelijden met hem. Soms treft een enkeling dat pijnlijke noodlot maar je blijft natuurlijk wel altijd lachen in deze maatschappij. Zeker als je koning bent en een voorbeeldfunctie hebt.
Hij moet nog veel leren maar persoonlijk vind ik een paar jaar geleden al dat hij zijn moeder naar de kroon steekt. Nou ja, dat is wel gebleken. Leer mij het koningshuis kennen.
In mijn eigen dorp is die Koningsdag heel uitbundig gevierd.
Gisteren lagen er bij de plaatselijke bakker maar liefst 24 oranje tompoezen. Ik zie net dat er vanmiddag nog maar 20 liggen. Er is dus volop feest gevierd in ons dorp. Oranje leeft! Bij de supermarkt honderden gratis mee te nemen vlaggetjes om Willem Alexander ook vanuit Zuid-Limburg op vrolijke wijze toe te juichen. Vanmorgen zie ik twee meisjes nog steeds met zo’n vlaggetje zwaaien. De rest gaat straks in de container.
Amsterdam.
Als knul van een boerendorp wil ik die Vrijmarkt wel eens zien. Ik wil dat gewoon eens hebben meegemaakt. De gezellige drukte van Amsterdam, de sfeer. Zo maak ik tenminste nog eens wat mee in mijn leven wat voor andere mensen iedere dag heel normaal is. Zo kom ik nog eens ergens. Mijn vrouw gaat niet mee; heeft het te druk.
Wat ik vooral heb gezien zijn heel wat dames die het voor een prikkie doen.
Een vrolijke buurt waarin de kleuren blauw, roze en geel overheersen. Ik heb echt genoten.
Inderdaad, heel sfeervol. Wat is Koningsdag toch mooi. Echt Amsterdam. In mijn eigen dorp zie ik dat nooit. Die Vrijmarkt heeft wel wat!
Achteraf heb ik pas begrepen dat dat niet de Vrijmarkt was.
